مادر امید على شناس، شهروندی که بیش از شش ماه است در انتظار حکم در بازداشت به سر مى برد، در گفتگویى با ابراز امیدوارى کرد که با پسرش با “عدالت و انصاف” رفتار شود.
امید على شناس، ١٣ شهریور سال گذشته بازداشت و به بند دو-الف سپاه پاسداران منتقل شد و علیرغم صدور قرار وثیقه ١٠٠میلیون تومانی متاسفانه دادگاه بدوی و قبلا دادسرا به دلایل نامعلومی از پذیرش وثیقه خودداری می نماید، وى بعد از تفهیم اتهام و برگزارى دادگاه به بند هشت زندان اوین منتقل شده و منتظر حکم دادگاه است.
سیمین عیوض زاده که خود معلم و فرهنگى است درباره فعالیت جوانانى مانند امید معتقد است: “من خودم به واسطه کارم با جوان ها سر و کار دارم و مى دانم چه دل هاى پاک و نیت خیرى دارند، قصد تغییرات مثبت کوچک در شرایط و اگر هم در این مسیر مرتکب تندروى هایى می شوند یا برداشت غلطی از قوانین دارند باید به حساب جوانى و بى تجربگى گذاشت”
وى درباره اتهامات امید على شناس به هرانا مى گوید: ” به امید اتهامات تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملى و توهین به رهبرى تفهیم شده ولى هم خودش و هم وکیل این اتهامات را رد کرده اند.”
اما اینکه چه فعالیت سیاسى عامل چنین اتهاماتى به امید على شناس شده است، مادر امید مى گوید: “امید به هیچ وجه عضو هیچ گروه یا جریان سیاسى نبود، فعالیت هایى مى کرد در حوزه کودکان کار و یا دیدارهاى معمولى با خانواده زندانیان سیاسى یا فعالیت هایى در راستاى مخالفت با حکم اعدام ولى تمام کارهاى امید مسالمت آمیز با انگیزه اصلاح و در چارچوب قانون بوده و نه تبلیغى علیه نظام بوده و نه تبانى براى اقدام علیه امنیت ملى.”
امید على شناس به همراه تعداد دیگرى از زندانیان سیاسى و مدنى برخلاف اصل تفکیک جرائم در بند هشت زندان اوین با متهمین غیرسیاسى نگهدارى مى شوند، خانم عیوض زاده شرایط فعلى پسرش در بند هشت زندان اوین را بد و نگران کننده توصیف مى کند: “وضعیت نگهدارى اش در بند هشت اصلا خوب نیست، تعداد آنقدر زیاد است که زندانیان حتى در راهرو مى خوابند و تنها جایى که کسى نمى خوابد حمام و دستشویى بند است، تفکیک نشدند و با زندانیان جرائم مالى و دزدى و چاقوکشى یکجا هم بند هستند و نگرانی از ایجاد درگیرى هست.”
شرایط بهداشتى بند هشت هم به گفته خانم عیوض زاده مناسب نیست و به دلیل ازدحام بیمارى ها سریع همه گیر مى شوند: “اخیرا یک آنفلوآنزایى وارد بند شده و همه زندانیان دچار شدند، پسر من هم مریض است، به عنوان یک مادر اصلا احساس امنیت نمى کنم و نگران شرایط هستم.”
انعکاس و پیگیرى این وضعیت تاکنون به نتیجه اى نرسیده ولى علیرغم وضعیت، خانم عیوض زاده امیدوار است که بى تجربگى ها به حساب جوانى گذاشته شود و در نهایت با پرونده پسرش برخورد منصفانه اى صورت بگیرد: “درخواست و امیدوارى من این است که با عدالت و انصاف با پسرم رفتار شود و جز این تقاضاى دیگرى ندارم.”
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر