تعداد زیادی از زندانیان زن در زندان قرچک ورامین در جریان یک “بازرسی ساده” با باتوم، شوکر برقی و اسپری اشک‌آور مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.

سربازان و نیروهای کادری گارد زندان که زندانیان زن را به همراه داشتن سیگار متهم می دانستند، با استفاده از شوکر و باتوم، زنان زندانی را زیر کتک گرفته بودند و سر و بدن آنها را هدف قرار می دادند.

به گفته شاهدان عینی، تعدادی از زندانیان در جریان این حمله، از ناحیه سر و صورت و چشم آسیب دیده اند و آثار کبودی بر بدن آنها باقی مانده است.

زندان قرچک که محکومان زن با جرایم عمومی در آن نگهداری می شوند، به لحاظ شرایط و امکانات عمومی وضعیت نامناسبی دارد و فعالان اجتماعی بارها درباره وضعیت نابسامان و رفتارهای خشن مسئولان این زندان هشدار داده اند.

پنجشنبه دو هفته قبل هم رفتار خشن و خلاف قانون ماموران زندان اوین به بهانه بازرسی از بند ۳۵۰ باعث خشم زندانیان سیاسی و خانواده های ایشان و واکنش گستدره افکار عمومی شده بود

رئیس قوه قضائیه: هیچ خلافی در اوین صورت نگرفته است

آیت‌الله صادق لاریجانی، رئیس قوه قضائیه ایران نسبت به رویدادهای زندان اوین واکنش نشان داد و ضمن بیان این‌که هیچ خلافی در بازرسی مأموران امنیتی از بند ۳۵۰ این زندان رخ نداده است گفت دستور داده که به‌شدت با «فتنه‌گران» برخورد شود.
 آیت‌الله صادق ‌لاریجانی روز چهارشنبه سوم اردیبهشت‌ماه در جلسه مسئولان عالی قضایی با اشاره به رویدادهای یک هفته اخیر در زندان اوین گفت: «بازرسی‌های صورت گرفته در زندان اوین، وظیفه‌ای قانونی و عادی در سازمان زندان‌ها بوده و حسب گزارش رئیس محترم سازمان هیچ خلافی صورت نگرفته است.»
در روز پنج‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه، سایت کلمه گزارش داد در یورشی که مأموران وزارت اطلاعات ایران، اطلاعات سپاه پاسداران و بیش از ۱۰۰ نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها به بند ۳۵۰ اوین انجام دادند، بیش از ۳۰ زندانی سیاسی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و گروهی از آن‌ها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
حمله مأموران پس از آن صورت گرفت که زندانیان نسبت به آن‌چه «برنامه خشن بازرسی» گزارش شده اعتراض کردند.
صادق لاریجانی افزود: «گویا جریان فتنه این حرکت کاملاً قانونی [بازرسی از زندان] را بهانه‌ای برای میدان آمدن دوباره دیده و عده‌ای از درون کشور در هماهنگی و همراهی با دشمنان و معاندان خارجی در صدد زنده کردن جریان فتنه هستند.»
رئیس قوه قضائیه با حمله به برخی رسانه‌های داخلی که به‌گفته وی در این مورد با «رسانه‌های بیگانه» هم‌صدا شده‌اند گفت: «به دادستان تهران و دادستان‌های سراسر کشور دستور اکید می‌دهم که با قاطعیت و رعایت ضوابط و مقررات قانونی در مقابل هرگونه فضاسازی، نشر اکاذیب و اخلال در امنیت ملی بایستند تا همگان بدانند که نظام اسلامی ایران نظامی نیست که به بهانه‌های واهی در مقابل فتنه‌گران و اخلال‌گران و حامیان آنان، به انفعال بیفتد و اگر تاکنون در مقابل آنان تسامحی از خود نشان داده از این پس هیچ‌گونه تسامحی نخواهد داشت.»
رئیس قوه قضائیه در حالی بازرسی‌های زندان اوین را قانونی دانسته که از سویی دولت از تشکیل تیمی برای بررسی وقایع اخیر زندان اوین خبر داد و از سوی دیگر کمیته‌ای متشکل از چهار نماینده مجلس با عنوان «کمیته پیگیری حادثه بند ۳۵۰ اوین» به این بازداشتگاه می‌روند و هنوز تحقیقات این گروه‌ها آغاز نشده است.

۲۱ زندانی دیگر زندان اوین به اعتصاب غذا پیوستند

در حالی‌که رئیس سازمان زندان‌های ایران در تلویزیون ظاهر شد و بار دیگر یورش به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین را تکذیب کرد، با ادامه اعتصاب غذای ۱۲ زندانی سیاسی این بند، ۲۱ زندانی دیگر نیز به آن‌ها پیوستند.
به گزارش تارنمای «کلمه»، این زندانیان سیاسی به همین مناسبت بیانیه‌ای منتشر کردند که در آن ضمن بیان تخلفات مأموران امنیتی در یورش به بند ۳۵۰ زندان اوین، هفت خواسته خود را مطرح کرده و گفته‌اند تا برآورده شدن خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذای نامحدود می‌زنند.
آن‌ها گفته‌اند این اقدام را به‌رغم میل باطنی و با توجه به این امر انجام می‌دهند که هیچ راهی برای رساندن پیام و پیگیری مطالبات‌شان باقی نمانده است.
در روز پنج‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه، سایت کلمه گزارش داد در یورشی که مأموران وزارت اطلاعات ایران، اطلاعات سپاه پاسداران و بیش از ۱۰۰ نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها به بند ۳۵۰ اوین انجام دادند، بیش از ۳۰ زندانی سیاسی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و گروهی از آن‌ها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
حمله مأموران پس از آن صورت گرفت که زندانیان نسبت به آن‌چه «برنامه خشن بازرسی» گزارش شده اعتراض کردند.
در پی این یورش، ۱۲ زندانی سیاسی این بند با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به آن‌چه «برخوردهای خشونت‌آمیز بی‌سابقه» نامیدند، دست به اعتصاب غذا زدند.
زندانیان جدیدی که به اعتصاب غذا پیوسته‌اند ضمن توضیح آن‌چه در بند ۳۵۰ زندان اوین گذشت موارد نقض حقوق زندانیان توسط مأموران امنیتی را «ضرب و شتم شدید زندانیان، ایجاد صدمات عمدی به عده‌ای از زندانیان، عدم اعزام مصدومان به بیمارستان و مراکز پزشکی، عدم پیگیری شکایات زندانیان، تراشیدن موی سر و صورت به اجبار به قصد تحقیر زندانیان، زدن دست‌بند و چشم‌بند و تخریب اموال عمومی و شخصی» عنوان کرده‌اند.
این زندانیان سیاسی مأموران امنیتی را به «نقض حقوق زندانیان»، «نقض اصول مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر» و «بی‌توجهی و نقض اصول مندرج در قانون اساسی و آیین‌نامه سازمان زندان‌ها» متهم کرده‌اند.
آن‌ها خواسته‌های خود را «بازگشت همه زندانیان مضروب اعزامی به بند ۲۴۰ انفرادی، رسیدگی به موضوع و تعقیب قانون‌شکنان، اعزام فوری مجروحان به پزشکی قانونی برای ارزیابی میزان صدمات جسمی، اعزام مجروحان به بیمارستان برای درمان جراحات، عذرخواهی رسمی از زندانیان و خانواده‌هایشان، جبران خسارات مادی و معنوی زندانیان و حضور نمایندگان مجلس و هیأت حفظ حقوق شهروندی دادگستری استان تهران در محل بند ۳۵۰ زندان اوین و شنیدن اظهارات زندانیان و تهیه صورت جلسه» اعلام کرده‌اند.
پیش از این هم زندانیان منتقل شده به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ که هنوز ۱۴ نفر از آن‌ها در سلول‌های انفرادی هستند، اعلام کرده بودند که تا زمان بازگشت به بند ۳۵۰ در اعتصاب غذا خواهند بود.
صبح روز سه‌شنبه دوم اردیبهشت‌ماه جمعی از خانواده زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین همراه با گروهی از فعالان سیاسی – مدنی و مردم، در مقابل دفتر ریاست جمهوری و قوه قضائیه در خیابان پاستور تهران تجمعی اعتراضی برپا کردند.
در ادامه این تجمع، پنج تن از افراد خانواده‌های زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ به‌عنوان نمایندگان دیگر خانواده‌ها جهت مذاکره به نهاد ریاست جمهوری دعوت شدند و خواسته‌های کتبی خود را مبنی بر سرعت بخشیدن به رسیدگی به این امر پیش از آن‌که آثار زخم‌های ناشی از ضرب و شتم زندانیان از بین برود، ارائه دادند. نهاد ریاست جمهوری نیز قول داد گزارش کتبی و شفاهی خانواده‌های زندانیان سیاسی را به حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران تحویل دهد.

گفته شده که نتیجه ارائه گزارش‌ها و مذاکرات در تماس تلفنی به نماینده خانواده‌ها اطلاع داده خواهد شد.
تلویزیون دولتی ایران نیز در رابطه با رویدادهای بند ۳۵۰ زندان اوین برنامه ویژه داشت که در آن ضمن گفت‌وگو با غلام‌حسین اسماعیلی، رئیس سازمان زندان‌های ایران گوشه‌هایی از فیلم‌هایی را نشان داد که مأموران امنیتی در روز یورش به بند ۳۵۰ حین بازرسی خود گرفته بودند.
در این گزارش، غلام‌حسین اسماعیلی بار دیگر ضرب و شتم زندانیان توسط مأموران امنیتی را انکار کرد، اما بر خلاف بارهای گذشته که بازرسی را آرام و بدون تنش عنوان کرده بود اعلام کرد که برخی زندانیان بر اثر تنشی که خود به‌وجود آوردند و شیشه‌هایی که خود شکستند آسیب دیدند.
در این گزارش تلویزیونی برای لحظات کوتاهی زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین نشان داده شدند که در اعتراض به بازرسی مأموران امنیتی از بند خارج نمی‌شوند و مأموران آن‌ها را بلند کرده به بیرون می‌برند. در این تصاویر چهره زندانیان دیده نمی‌شود. همچنین فریادهای زندانیان در حیاط بند با تصاویری محو نشان داده می‌شود.
غلامحسین اسماعیلی روز سه‌شنبه در مورد اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان اوین نیز گفت: «این خبر یا کذب است یا هنوز به من اطلاع داده نشده است.»
در همین حال ۱۲ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ که از روز دوشنبه دست به اعتصاب غذا زده‌اند، در بیانیه دوم خود تأکید کرده‌اند که چهار ساعت درگیری در این بند به‌طور کامل با دوربین‌های مداربسته ضبط شده و قابل مشاهده است.
این زندانیان همچنین گفته‌اند آنان که جویای کشف حقیقت هستند، می‌توانند با مشاهده آسیب‌دیدگان یورش ۲۸ فروردین به کذب بودن اظهارات رئیس سازمان زندان‌ها و مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری پی ببرند.
مصطفی پورمحمدی سه روز پیش گفت در جریان بازرسی مأموران امنیتی از بند ۳۵۰ زندان اوین «مختصری کوفتگی و جراحت پیش آمد و براساس گزارش‌های اولیه یک یا دو نفر بیشتر نبودند و با درمان سرپایی نیز مسئله حل شد.»
به‌جز مصطفی پورمحمدی اعضای دولت حسن روحانی تاکنون واکنشی نسبت به این رویداد نشان نداده‌اند.
۱۲ زندانی سیاسی اعتصاب‌کننده در بیانیه خود ضمن اشاره به وضعیت جسمانی چند زندانی سیاسی که مورد حمله مأموران امنیتی قرار گرفته‌اند، نوشته‌اند: «اظهارات ۱۹ نفر از ۳۲ نفری که به انفرادی و بهداری منتقل شده بودند و اینک به بند ۳۵۰ بازگشته‌اند، در مورد ضرب و شتم‌ها و برخوردهایی که با آن‌ها شده آن‌قدر تکان‌دهنده است که هر قاضی باوجدانی را به تأمل وامی‌دارد.»
آن‌ها هشدار داده‌اند که سیاست مرتکبان این اقدام‌ها، تلف کردن وقت است تا آثار جرم‌شان بر طرف شود.
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت نیز در نشست خبری خود در روز چهارشنبه سوم اردیبهشت، از تشکیل تیمی برای بررسی رویدادهای زندان اوین خبر داد و گفت: «تیمی از سوی دولت برای بررسی وقایع اخیر زندان اوین تشکیل شده است که پس از انجام بررسی‌های لازم، گزارش مربوطه را منتشر خواهیم کرد.»

رئیس سازمان زندان‌ها برکنار شد

در پی رویدادهای چند روز اخیر در زندان اوین و حمله مأموران امنیتی به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰، آیت‌الله صادق لاریجانی، رئیس قوه قضائیه، غلامحسین اسماعیلی، رئیس سازمان زندان‌ها را از سمت خود برکنار کند.
به‌گزارش منابع خبری ایران، رئیس قوه قضائیه در حکم خود نوشته است غلامحسین اسماعیلی به سمت رئیس شعبه اول دادگاه تجدیدنظر و رئیس کل دادگستری استان تهران منصوب می‌شود.
بنا بر این حکم، علیرضا آوایی، رئیس کل سابق دادگستری تهران نیز به‌عنوان مستشار دادگاه عالی انتظامی قضات منصوب شد.
صادق لاریجانی طی حکم جداگانه‌ای اصغر جهانگیر، رئیس سابق مرکز حفاظت و اطلاعات قوه قضائیه و مشاور و بازرس ویژه رئیس قوه قضائیه را به سمت رئیس سازمان زندان‌ها منصوب کرد.
غلامحسین اسماعیلی در سال ۱۳۸۸ از سوی آیت‌الله صادق لاریجانی به سمت رئیس سازمان زندان‌ها منصوب شد. وی پیش از آن دادستان عمومی و انقلاب مشهد بود.
برکناری غلامحسین اسماعیلی از ریاست سازمان زندان‌ها در حالی صورت می‌گیرد که در روزهای اخیر رویدادهای زندان اوین وی را در مرکز توجه رسانه‌ها قرار داده بود.
در روز پنج‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه، سایت کلمه گزارش داد در یورشی که مأموران وزارت اطلاعات ایران، اطلاعات سپاه پاسداران و بیش از ۱۰۰ نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها به بند ۳۵۰ اوین انجام دادند، بیش از ۳۰ زندانی سیاسی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و گروهی از آن‌ها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
حمله مأموران پس از آن صورت گرفت که زندانیان نسبت به آن‌چه «برنامه خشن بازرسی» گزارش شده اعتراض کردند.
پس از انتشار این خبر بود که غلامحسین اسماعیلی به‌عنوان رئیس سازمان زندان‌ها بارها در رسانه‌ها ظاهر شد و از عملکرد نیروهای امنیتی دفاع کرد و یورش به زندانیان سیاسی را یک بازرسی عادی جلوه داد و تأکید کرد که هیچ درگیری و ضرب و شتمی رخ نداده است.
در پی این یورش، ۱۲ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ اوین با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به آن‌چه «برخوردهای خشونت‌آمیز بی‌سابقه» نامیدند، دست به اعتصاب غذا زدند و کمی بعد ۲۱ زندانی دیگر این بند نیز به آن‌ها پیوستند.
غلامحسین اسماعیلی اعتصاب غذای زندانیان سیاسی را نیز تکذیب کرد و گفت از آن خبری ندارد.
رئیس پیشین سازمان زندان‌ها همچنین برای آخرین بار در تلویزیون دولتی ایران، ضمن تکرار سخنان قبلی خود این بار بر خلاف بارهای گذشته که بازرسی را آرام و بدون تنش عنوان کرده بود، اعلام کرد که برخی زندانیان بر اثر تنشی که خود به‌وجود آوردند و شیشه‌هایی که خود شکستند آسیب دیدند.
اسماعیلی گفت «ضد‌انقلاب» به‌ این دلیل با چنین بازرسی‌ای مخالفت کرده و آن را بزرگ کرده است که مأموران امنیتی «مدارک و ابزار بسیاری که نشان‌دهنده ارتباط زندانیان با خارج از کشور» است را در این بازرسی «کشف» کرده‌اند.
در همین حال علی مطهری، نماینده مجلس ایران، گفته است که چهار نماینده با عنوان «کمیته پیگیری حادثه بند ۳۵۰ اوین» به این بازداشتگاه می‌روند.
همچنین محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت نیز در نشست خبری خود در روز چهارشنبه سوم اردیبهشت، از تشکیل تیمی برای بررسی رویدادهای زندان اوین خبر داد و گفت: «تیمی از سوی دولت برای بررسی وقایع اخیر زندان اوین تشکیل شده است که پس از انجام بررسی‌های لازم، گزارش مربوطه را منتشر خواهیم کرد.»
خانواده‌های زندانیان سیاسی که مورد حمله مأموران امنیتی قرار گرفته‌اند نیز در دو روز گذشته دو بار تجمع اعتراضی برگزار کردند و روز گذشته موفق شدند با نهاد ریاست جمهوری در این‌باره گفت‌وگو و شکایت خود را ابلاغ کنند.
به نظر می‌رسد برکناری غلامحسین اسماعیلی از سمت ریاست سازمان زندان‌ها بی‌ارتباط با مسائل مربوط به زندان اوین نباشد.

دردنامه ۲۸ زندانی سیاسی به روحانی؛ بازگویی ماجرای حمله خونین به زندانیان بند ۳۵۰

 28  زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه ای به حسن روحانی، رییس جمهور و رییس شورای عالی امنیت ملی با شرح جزییاتی از حادثه روز پنج شنبه در زندان اوین این اتفاقات را وحشتناک، بسیارخشن، فاجعه و بی سابقه خوانده و خواستار بررسی و پیگیری از سوی ریاست جمهوری و شورای عالی امنیت ملی شدند. این زندانیان سیاسی تعداد مجروحین و آسیب دیدگان پنج شنبه سیاه را بیش از ۳۰ نفرعنوان کردند و از آمرین فحاشی خبر دادند که دستور به کتک زدن زندانیان می دادند.

به گزارش کلمه، صبح روز شنبه ۷۴ زندانی این بند در شهادت نامه ای که با جنبه حقوقی خطاب به دادستان کل کشور نوشته بودند، با اشاره به حمله ی ماموران امنیتی، به آنچه در پنج شنبه سیاه اوین گذشت پرداختند و برآورد اولیه ای را از آسیب دیدگان این اتفاق ارایه کردند. این شهادتنامه با توجه به عدم دسترسی و قطع راههای ارتباطی به ۳۲ زندانی دیگر که همراه با ضرب و شتم شدید به انفرادی و یا خارج از زندان منتقل شده بودند نپرداخته بود.

اینک ۲۸ زندانی سیاسی شرحی از رفتار بی سابقه و برنامه ریزی شده ی ماموران در این حمله برای رییس جمهور ارایه کرده اند که در آن کلیه اخبار پیشین کلمه درباره جزییات رفتارها و آسیب های وارده به زندانیان را تایید می کند و بر کذب بودن ادعاهای رییس سازمان زندان های کشور که در چندین مصاحبه منکر  حتی اصل این واقعه شده بود، صحه می‌گذارد.

متن این نامه که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

جناب آقای دکتر حسن روحانی، ریاست محترم جمهوری و رییس شورای عالی امنیت ملی

با سلام و تحیت و تبریک ولادت حضرت فاطمه زهرا(س)

قاعدتا جنابعالی از فجایع روز ۲۸ فروردین سال جاری در بند ۳۵۰ زندان اوین، که اکثرا زندانیان سیاسی در آن نگهداری می‌شوند، کمابیش مطلعید.

در این روز که یک روز خونین در بند ۳۵۰ بود وقایع وحشتناکی در برخورد با زندانیان سیاسی روی داد که جا دارد اطلاع از آن‌ها آرام و قرار را از هر فرد حتی کم انصافی سلب کند.

نتیجه آن برخوردهای بسیار خشن بیش از سی تن مجروح و مصدوم و مضروب بود که عمده آن‌ها از بند ۳۵۰ به بیرون منتقل شدند درحالیکه حال تعدادی از آن‌ها وخیم بود و خبری نیز از وضع آن‌ها نداریم.

از آنجا که اینگونه اقدامات هم از بعد داخلی و هم از جهت بازتاب‌های بین المللی، از مسایل مربوط به شورای عالی امنیت ملی است، این دردنامه را برای شما نوشتیم تا شاید برخلاف دیگران شما به آن رسیدگی کنید.

شرح ماوقع:

صبح روز پنج شنبه ۲۸ فروردین ۹۳ حدود ساعت  ۹:۳۰گروهی برای بازرسی از بند ۳۵۰ وارد این بند شدند. این بازرسی‌ها هرچند ماه یکبار معمول است و اگر به صورت عادی انجام شود حادثه مهمی به بار نمی‌آورد.

اما این بار نیروهایی که برای این ماموریت ویژه آمده بودند برخلاف گذشته تعداد زیادی دوربین فیلم برداری و تجهیزات دیگر به همراه داشتند. برخلاف گذشته که نیروهای حفاظت زندان و قوه قضاییه این گونه بازرسی‌ها را انجام می‌دادند تعداد زیادی نیروهای لباس شخصی که نوع رفتار آن‌ها شبیه به نیروهای ورزیده عملیاتی دستگاه‌های اطلاعاتی – امنیتی بود، اجرای بازرسی را بر عهده داشتند. این حکایت از آن داشت که وقایع آن روز قرار است متفاوت از یک بازرسی متعارف و معمولی باشد. هنگام بازرسی، با توجه به اتفاقاتی که در بازرسی‌های پیشین روی داده بود، تعدادی از زندانیان خواهان آن بودند که تخت و وسایل آن‌ها در حضور خودشان بازرسی شود تا از سوی بازرسان تخلفی صورت نگیرد. اما در نیمه‌های کار بازرسی به ناگاه تعداد زیادی از نیروهای لباس شخصی به این زندانیان که در اتاق‌ها بودند حمله کرده و با شدت هرچه تمام‌تر آن‌ها را مضروب ساختند. سپس از پشت به دستان آن‌ها دستبند زدند و چشم‌های آن‌ها را نیز با چشم بند پوشاندند و با این وضع آن‌ها را از راهرو زندان و پله‌ها به سمت بیرون بردند. به هنگام این انتقال نیروهای لباس شخصی و تعدادی از عناصر حفاظت زندان در دو سمت مسیر عملا تونلی در مسیر آن‌ها تشکیل داده، در طول مسیر آنان را با ضربات متوالی باتون به سرشان و نیز لگدزدن مورد ضرب و شتم قرارداده و این اقدام خود را با فحاشی تکمیل می‌کردند.

به هنگام ضرب و شتم زندانیان فرمانده لباس شخصی‌ها مکررا به نیرو‌هایش دستور می‌داد که با باتون به سر افراد بزنند. برخی از این ماموران در حین این درگیری‌ها باتون را دور سر خود می‌چرخاندند و فحاشی می‌کردند. شدت این اقدامات به نحوی بود که لباس تعدادی از مضروبین برتنشان پاره شد. در بیرون بند ۳۵۰ این افراد را به مینی بوس منتقل کردند و تعدادی را که قادر به حرکت نبودند چند نفر با کشیدن روی زمین در مینی بوس انداختند و درحالیکه کف مینی بوس کاملا خون آلود بود آن‌ها را به محل دیگری منتقل کردند.

بقیه زندانیان که در محوطه هواخوری بند بودند پس از شنیدن فریادهای زندانیان مضروب و دیدن ضرب و شتم آن‌ها در حین انتقال و برای جلوگیری از مضروب شدن بیشترشان با سر دادن شعار درب ورودی را باز و وارد محوطه راهرو شدند که آن‌ها نیز مورد حمله شدید و فحاشی‌های رکیک ماموران لباس شخصی و تعدادی از ماموران حفاظت زندان قرار گرفتند که در نتیجه آن تعداد دیگری از زندانیان مجروح شدند، یک نفر دچار حمله قلبی گردید، رگ دست یکنفر با شیشه‌های شکسته بریده شد، یک نفر دچار شکستگی پا و چند نفر دیگر نیز جراحتهای دیگری پیدا کردند. یکنفرهم در اثر ضربات وارده دچار شکستگی دنده ‌هایش شده است.

گزارش این موارد بوسیله دو نفر از پزشکان که خود زندانی سیاسی هستند تهیه شده و به دادستانی منعکس شده است؛ البته مجروحان اصلی که با مینی بوس منتقل شدند در دسترس این پزشکان نبودند تا از آن‌ها گزارشی تهیه شود.

پس از چند ساعت عملیات آقایان تمام شد و از بند خارج شدند درحالیکه ۲۵ نفر از مجروحان و مضروبان را در حین بازرسی به خارج از بند منتقل کرده بودند، دو نفر دیگر را (فردی که دنده‌اش شکسته بود و فردی که رگ دستش بریده شده بود) به بهداری زندان انتقال دادند و پزشک زندان اعلام کرد بدلیل اورژانسی بودن وضع آن‌ها لازم است به بیمارستان منتقل شوند که متاسفانه روز بعد مطلع شدیم از اعزام آن‌ها به بیمارستان نیز ممانعت شده است. پس از اتمام بازرسی پنج نفر دیگر از زندانیان سیاسی را نیز از بند احضار کردند که دیگر بازنگشتند و ظاهرا آن‌ها هم را هم به سلولهای انفرادی منتقل کرده‌اند.

غرض از نگاشتن این نامه اطلاع دقیق‌تر شما و شورای عالی امنیت ملی و جلب توجه به این برخوردهای غیرقانونی و تضییع حقوق افراد و بررسی جدی آن است.
متاسفانه این فاجعه در متن دستگاهی اتفاق افتاده که خود باید حافظ و مدافع حقوق قانونی آحاد مردم و مانع هرگونه تضییع حقی باشد. زندانیان سیاسی قبلا در مورد تخلف‌هایی خفیف‌تر از این مورد از مسولان ذیربط خواستار رسیدگی شده‌اند که صد البته هرگز هیچ گونه رسیدگی صورت نگرفت.
حتی تجربه مواردی چون مرگ مرحوم ستار بهشتی نیز برای آن‌ها عبرت آموز نبوده که در آن مورد هم اگر با اکراه مجبور به تحقیق نمی‌شدند احتمالا امروز خود مقتول به عنوان قاتل معرفی می‌شد.
ما طبعا انتظار داریم که صرف گزارش‌های مرتکبین این تخلفات مبنای قضاوت شورای عالی امنیت ملی نباشد و تحقیق و بررسی جامعی از این واقعه بوسیله هیاتی بی‌طرف در دستور کار قرار گیرد. اولین اقدام ضروری و فوری آن است که، قبل از برطرف شدن آثار جرم، از مجروحان و مصدومان به خصوص آنهایی که از بند ۳۵۰ منتقل شده‌اند بوسیله پزشک قانونی بازدید و معاینه صورت گیرد و گزارشی از وضع جسمی آن‌ها تهیه شود. تصاویر ضبط شده توسط دوربین‌های متعدد داخل بند ۳۵۰ هم اگر مخدوش نشده باشند این وقایع را کاملا نشان خواهند داد و بدون تردید اگر در راه تحقیق یک هیات بی‌طرف در این مورد مانع تراشی شود این خود به معنای تایید مطالب طرح شده در این دردنامه خواهد بود که البته امیدواریم تحقیق در این مورد بدون مانع بتواند انجام گیرد.
ما در این مجال طبعا درصدد بیان مظلومیت‌های تاریخی زندانیان سیاسی سالهای اخیر نیستیم که آن سخن جایی و آن نکته مکان دیگری می‌طلبد ولی اشاره‌ای کوتاه به این نکته خالی از فایده نیست که پس از شکست اقتدارگرایان در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته به این سو محدودیت‌ها و مضایق جدید و بی‌سابقه‌ای بر زندانیان سیاسی اعمال شده و می‌شود که برخورد اخیر البته شدید‌ترین آن‌ها تاکنون بوده ولی احتمالا آخرین آن‌ها نخواهد بود.
ظاهرا آنهایی که از انتخاب مردم در خرداد ۹۲ تلخ کام و عصبانی شده‌اند زندانیان سیاسی را دم دست‌ترین افراد برای انتقام گیری یافته‌اند و در این مسیر بی‌پروا از خالق و خلق می‌تازند و هرچه بیشتر این کلام الهی به آن‌ها یادآوری شده که «اعدلوا هو اقرب للتقوی» کمتر تاثیری دیده شده است.
با تجربیات گذشته ما طبعا انتظاری از آن‌ها نداریم ولی امیدواریم شما و شورای عالی امنیت ملی این موضوع را به طور جدی بررسی و دنبال کنید.

بند350 اوین،اینجا زندان ابوغریب است

امروز از ساعت 10 صبح تا 2 بعدازظهر فقط به کسانی ملاقات دادن که بند عمومی بودن.هر کس که از ملاقات و دیدن بدنهای آسیب دیده برمیگذشت فریاد الله اکبر خانواده ها بلند میشد مادرها از شدت گریه بی هوش میشدن.خانواده ها بغض فروخورده ای دارن که به آسانی ازبین نخواهد رفت.جمله مشترکی که از زبان همه عزیزان دربند نقل قول میشد این بود " اینجا زندان ابوغریب شده" با دستهای بسته در یک ردیف نشانده شدند و با زانو و لگد پوتین و باتوم میزدنشون بعضی ها رو به قصد کشتن زدن حتی به کسانی که از قبل میدونستن ناراحتی جسمی دارن رحم نکردن.همه زندانیان سیاسی 350 خواستن که این جنایت به گوش دنیا برسه.یکی از دوستان که با دکتر میردامادی و دکتر رجایی و پیمان چالاکی و بقیه عزیزان دربند صحبت کردند گفتند که همگی به شدت متاثر بودند و اعلام کردند دیگر زندانیان سیاسی بند 350 هم در اعتراض به این برخوردهای غیرقانونی و غیر انسانی دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
_ تا ساعت 2 بعدازظهر به سعید و بچه هایی که انفرادی بودن ملاقات ندادند.اما خانواده ها دست از پیگیری و اعتراض برنداشتند.در نهایت گفتند به شرطی ملاقات میدیم که یک نفر از هر خانواده توی سالن بمونه و بقیه ازونجا برن بیرون،تا ساعت 6 به این افراد با همراه مامور و در حد 5 دقیقه گفتگو ملاقات دادند.بقیه اعضای خانواده بیرون سالن توی خیابان با حضور تعداد بسیار زیاد ماموران اطلاعات و نیروی انتظامی منتظر ماندند.
خانواده ها گفتن بدنها ضعیف و چهره همیگیشون بخاطر اعتصاب غذا رنگ پریده و زرد رنگ است:
یاشار دارالشفا:که از قبل مشکل کمردرد داشته مادرش میگفت تا به حال پسرمو به این حال خراب ندیده بودم 2 نفر مامور دستاهاشو گرفته بودن تا بتونه روی صندلی ملاقات بشینه.
سعید حائری:سعید به گفته همسرش پاهاش می لنگیده و پشتش کبودی داشته.
محمد شجاعی:کسی که به گفته خواهرش با باتوم به سرش ضربه زدن.
محمد صدیق کبودوند :به گفته همسرش یک دستش و انگشتهای پا شکستگی داشتن، آقای کبودوند ظاهرا بیشترین آسیب دیدگی رو داشته.
بهزاد عرب گل: شکستی دماغ و کبودی سر و صورت
اکبر امینی: آسیب دیدگی گردن و گوش راست شکستگی و کبودی سر
غلامرضا خسروی:به گفته برادرش کبودی شدید بدن و صورت
سروش ثابت: کبودی بدن و صورت
سهیل بابادی: کبودی بدن و صورت
سعید متین پور:کبودی بدن و صورت
محمد داوری:کبودی بدن و صورت
مهرداد آهنخواه:کبودی بدن و صورت.
خانواده ها گفتن بدنها ضعیف و چهره همیگیشون بخاطر اعتصاب غذا رنگ پریده و زرد رنگ است.
خواسته همه این عزیزان از ما یک چیز بود:ظلمی که بر آنها می رود را فریاد بزنید.
و ما از پا نخواهیم نشست.

یک فعال سیاسی یک ماه پس از بازگشت به ایران توسط سپاه بازداشت شد

 حسین نورانی‌نژاد، فعال سیاسی و از اعضای حزب اصلاح طلب جبهه مشارکت ایران اسلامی، یک ماه پس از بازگشتش از سفری تحصیلی به ایران، توسط نیروهای سپاه پاسداران بازداشت شد.

هنوز علت بازداشت این فعال سیاسی مشخص نیست. در بدو بازگشت ماه گذشته او به ایران، گذرنامه‌اش توسط نیروهای امنیتی، توقیف شده بود.

بنا بر گزارش‌ها، نیروهای سپاه پاسداران صبح دوشنبه اول اردیبهشت، پس از یورش به منزل حسین نورانی‌نژاد اقدام به بازرسی منزل کرده و تعدادی از وسایل شخصی و مدارک هویتی او را با خود بردند.

نورانی‌نژاد، شهریور سال ۸۹ پس از گذراندن یک سال محکومیت از زندان اوین آزاد شده بود، او ۲۶ شهریور ماه سال ۸۸ بازداشت و در دادگاه تجدید نظر به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال زندان محکوم شد.

حمله به زندانیان بند ۳۵۰ اوین؛ تحصن خانواده‌ها، جلسه مسئولان

 

در روزی که جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی در اعتراض به یورش اخیر به بند ۳۵۰ زندان اوین تجمع کردند، رئیس سازمان زندان‌ها در کمیسیون امنیت ملی مجلس حاضر و بار دیگر منکر هر گونه تعرضی به زندانیان شد.
پس از گذشت سه روز از یورش مأموران امنیتی به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، این حمله همچنان یکی از موضوعات مورد بحث محافل سیاسی در ایران است. از سویی جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی در مقابل مجلس تجمع اعتراضی برگزار کردند و از سوی دیگر رئیس سازمان زندان‌ها در جلسه کمیسیون امنیت ملی مجلس شرکت کرد و توضیحاتی در این‌باره ارائه داد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، غلامحسین اسماعیلی، رئیس سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی عصر روز یکشنبه ۳۱ فروردین‌ماه در کمیسیون امنیت ملی حضور یافت و تقریبا همان سخنانی را که دو روز پیش گفته بود، تکرار کرد.
به‌گفته حسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران، غلامحسین اسماعیلی در گزارش خود با تشریح نحوه بررسی زندان‌ها گفت که در جریان بازرسی‌ها ابتدا زندانی‌ها به فضای باز هدایت می‌شوند تا بررسی‌ها انجام شوند اما در بازرسی روز پنج‌شنبه، زندانیان دو اتاق، حاضر به خروج از اتاق‌های خود نشدند.
وی که این زندانیان سیاسی را «از جریان فتنه و نفاق» عنوان کرد گفت آن‌ها مقاومت کرده و به مأموران بازرسی «ناسزا گفته‌اند» و مأموران هم «این افراد را از اتاق‌ها بیرون کردند.»
به‌گفته وی مأموران بازرسی «افرادی غیر از کارکنان فعلی زندان بودند».
رئیس سازمان زندان‌ها همچنین گفت: «در جریان خارج کردن زندانیان از اتاق‌هایشان هیچ‌کس از سوی بررسی‌کنندگان مورد ضرب و جرح قرار نگرفته و مجروح نشده است.»


روز پنج‌شنبه ۲۸ فروردین‌ماه، سایت کلمه گزارش داد در یورشی که مأموران وزارت اطلاعات ایران، اطلاعات سپاه پاسداران و بیش از ۱۰۰ نفر از سربازان گارد سازمان زندان‌ها به بند ۳۵۰ اوین انجام دادند، بیش از ۳۰ زندانی سیاسی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و گروهی از آن‌ها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.
حمله مأموران پس از آن صورت گرفت که زندانیان نسبت به آن‌چه «برنامه خشن بازرسی» گزارش شده اعتراض کردند. این بازرسی بیش از پنج ساعت به طول انجامیده است و زندانیان تنها به سرودخوانی پرداخته بودند.
غلامحسین اسماعیلی همچنین افزود که روز یکشنبه به تعدادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی که به زندان مراجعه کرده بودند، اجازه ملاقات به‌شکل «حضوری و بدون مانع» داده شد تا «با چشمان خودشان ببینند هیچ یک از آن‌ها نه مجروح شده‌اند و نه ضربه‌ای به آن‌ها وارد شده است.»
وی بدون اشاره به نام زندانیانی که با خانواده‌های خود ملاقات حضوری داشته‌اند، تأکید کرد که «هر یک از خانواده‌ها بخواهند می‌توانند با زندانیان خود ملاقات حضوری داشته باشند».
پیش از نشست رئیس سازمان زندان‌ها با کمیسیون امنیت ملی مجلس، صبح روز یکشنبه جمعی از خانواده‌های زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین در اعتراض به یورش مأموران به زندانیان این بند، در مقابل مجلس تجمع کردند.
آن‌ها با در دست داشتن تصاویری از زندانیان این بند گفتند که با زندانیان خود تلفنی صحبت کرده‌اند و آ‌ن‌ها در این تماس تلفنی حمله و برخورد فیزیکی مأموران امنیتی را تأیید کرده‌اند.

بر خلاف سخنان رئیس سازمان زندان‌ها، بعضی خانواده‌های معترض گفتند که از پیش به آن‌ها گفته شده ملاقات حضوری هفتگی با زندانیان که همیشه دوشنبه‌ها انجام می‌شده این هفته منتفی خواهد بود.
علی مطهری نماینده اصولگرای تهران نیز در جمع خانواده‌های زندانیان بند ۳۵۰ اوین حضور یافت و به آن‌ها قول پیگیری موضوع را داد.
مطهری گفت این درگیری یا «بی‌تدبیری» بوده یا این‌که «عده‌ای می‌خواهند برای دولت جدید ایجاد مشکل کنند».
وی همچنین گفت که تصور می‌کند وزارت اطلاعات در جریان موضوع نبوده است.
علی مطهری که در جلسه کمیسیون امنیت ملی و رئیس سازمان زندان‌ها نیز شرکت کرد عصر یکشنبه گفت: «حرف‌های آقای اسماعیلی با حرف‌هایی که خانواده‌های زندانیان بر آن اصرار دارند متفاوت است. من در جلسه هم این را گفتم که هرکس تنها به قاضی برود راضی برمی‌گردد. برای قضاوت درباره این موضوع ما باید حرف‌های دو طرف را بشنویم.»
مطهری گفت پیشنهاد کرده است که دو نفر از نمایندگان به زندان بروند و از نزدیک با زندانیان صحبت کنند تا بعد بتوان در مورد این‌که چه اتفاقی افتاده است قضاوت کرد.
به‌گفته وی پیشنهاد خانواده‌های زندانیان سیاسی نیز این بود که کمیته حقیقت‌یاب در این زمینه تشکیل شود و چند نماینده از جمله خود وی برای بازدید از زندان اقدام کنند.
مطهری با بیان این‌که «این کار نیازمند هماهنگی‌ کمیسیون امنیت ملی با مسئولان است»، گفت: «به نظر نمی‌رسد کمیسیون امنیت ملی چندان راغب به انجام این کار باشد.»
در همین حال خبرگزاری تسنیم نیز با غلامحسن اسماعیلی گفت‌وگویی انجام داد که در آن رئیس سازمان زندان‌ها درباره جلسه مشترک با کمیسیون امنیت ملی گفت: «به این جلسه رفتم تا به برخی دوستان بگویم فریب دروغ‌پردازی‌ها را نخورند.»
وی بار دیگر اقدام سازمان زندان‌ها در بازرسی از بند ۳۵۰ زندان اوین را قانونی خواند و گفت «هیچ تعرضی صورت نگرفته است».
اسماعیلی همچنین این بازرسی را نسبت به بارهای قبل «موفقیت‌آمیزتر» خواند و دلیل آن را «کور شدن خط‌های بیشتری از ارتباطاتی که برخی زندانیان داشتند» عنوان کرد.
رئیس سازمان زندان‌ها گفت: «این موضوع، قدری برای آن‌ها سخت آمد که ما این اقدام را انجام داده‌ایم.»
اسماعیلی گفت در کمیسیون امنیت ملی برخی نمایندگان تحت تأثیر تبلیغات بیرون بودند، اما جمع‌بندی ریاست کمیسیون، بیانگر آن بود که توصیحات وی «مفید و قانع‌کننده» بود

درخواست قديمي‌ترين زنداني زن از خانواده سربندي براي بخشش ريحانه

ريحانه را به خدا واگذار كنيد
فاطمه مطيع، زني كه 20 سال به اتهام قتل پشت ميله‌هاي زندان بود چند ماه قبل سرانجام آزاد شد. او كه به قديمي‌ترين زنداني زن مشهور است در اين مدت با زندانيان معروفي مثل شهلا جاهد، كبري رحمان پور و ريحانه جباري هم بند بود. او روز گذشته وقتي فهميد حكم قصاص ريحانه تاييد شده و قرار است او به زودي اعدام شود در نامه‌يي از خانواده مقتول درخواست كرد به جواني ريحانه رحم كنند و او را ببخشند.

نامه فاطمه اين‌طور شروع شده است: « زير تيغ يعني هرشب قبل از خواب گره‌هاي طنابي را بشماري كه نميداني فردا قرار است گلويت را بفشارد يا دوروز بعد. زير تيغ يعني سايه سنگين مرگ حتي در خواب هم رهايت نكند يعني به فردا كه فكر مي‌كني نام خودت را روي سنگ ببيني و تنت مور مور بشود از سردي گوري كه دهان گشوده به بلعيدنت».

قديمي‌ترين زنداني زن در ادامه درباره آشنايي‌اش با ريحانه نوشته است: «ريحانه را وقتي شناختم كه همين جا ايستاده بودم به انتظار مرگ. زير تيغ. آرام بود و كمتر مي‌شد حرف زدنش را ببيني. از درگيري و بحث و جدل‌هاي بين زنداني‌ها فرار مي‌كرد و ميان آن همه غم و رنج و دلتنگي و اسيري، مهرباني مي‌كرد. نه مي‌خواهم فرشته‌يي بتراشم از دختري كه براي قاتل بودن زيادي كوچك و مهربان بوده و نه به حواشي پرونده كاري دارم وقتي آنقدر حاشيه دارد كه از قاضي و بازپرس تا هر دو خانواده خودشان هم معترفند به پيچيدگي‌هاي موضوع.»

در ادامه اين نامه آمده است: «من، فاطمه مطيع، قديمي‌ترين زني كه در زندان با ريحانه هم‌بند بودم امروز فقط مي‌خواهم بگويم زير تيغ بودن چقدر درد دارد. 20 سال از عمرم به انتظار مرگ گذشت. انتظاري كه براي من در پايان زندگي بود اما چه فرق مي‌كرد ديگر، وقتي 62 سالگي فرصتي نيست براي آغاز، براي زندگي، براي نفس كشيدن در آغوش مادري كه ديگر ندارم. ريحانه‌يي كه در زندان به آرامش و متانت و مهرباني مي‌شناختيم خطاكار بود نه مجرمي خطرناك. كدام‌مان مي‌توانيم ادعا كنيم در نوزده سالگي عاقل و بالغ و كاردرست بوده‌ايم؟!»

قديمي‌ترين زنداني زن در ادامه اين نامه خطاب به شاكيان ريحانه نوشته است: «خانواده محترم سربندي؛ ريحانه هفت سال اوج جواني‌اش را پشت ميله‌ها و زير سايه مرگ نفس كشيده. هفت سال جواني، چشم در چشم مرگ، كم از مردن ندارد. من شب‌ها و روزهاي پژمردن اين ريحان را بين ديوارهاي بلند زندان ديده‌ام. دل سوزانده‌ام براي جواني دختري كه مي‌توانست دختر و خواهر هركدام مان باشد. دختري كه شبيه خيلي ديگر از دخترها و زن‌هاي پشت ميله‌ها قرباني بود، خطاكار بود اما خطرناك و مجرم و جاني نه. بايد به زندان زنان رفته باشيد تا رنگ و بوي معصوميت و مظلوميت را در چهره بسياري از همين دخترها ببينيد. قرباني شرايط يا اشتباهات شدن براي هركسي ممكن است اتفاق بيفتد. 19 ساله هم كه باشي خيلي احتمال‌ها بيشتر هم مي‌شود. ريحانه دختر بدي نبود. خلافكار و مخل آرامش و امنيت نبود. آرام و مهربان و غمگين بود. خطايش را پذيرفته بود و بي‌قراري نمي‌كرد. همه دوستش داشتيم. آن طرف ميله‌ها

هيچ كس از دختر نوزده ساله‌يي كه مهر قاتل بر پيشاني‌اش خورده بود نمي‌ترسيد چون مهرباني‌اش را باور داشتيم. چون بهتر از آدم‌هاي اين طرف مي‌دانستيم كه فاصله گناهكار و بي‌گناه يك لحظه است. يك اشتباه. يك بي‌فكري.»

فاطمه مطيع در ادامه نامه‌اش با خانواده سربندي ابراز همدردي كرده است: «درد و رنجي كه بر شما رفته را مي‌شود تصور كرد.

بيست سال زندگي در يك سلول قدرت تخيل و تصور آدم را بالا مي‌برد. ياد مي‌گيري درخت‌ها را تصور كني. بوي بهار را. باران را. شلوغي و همهمه مردم در خيابان‌ها را. ياد مي‌گيري خيلي چيزها را درك كني بي‌آنكه تجربه كرده باشي. هرچند درك داغي كه از دست دادن پدر و برادر و فرزند بر دل آدم مي‌گذارد چندان هم سخت نيست. آن هم در چنين شرايطي و با اين همه حاشيه دردناك. اما بيست سال تماشاي دنيا از دريچه زندان به من آموخته كه حتي مرگ آسان‌تر است از قفس. ريحانه هفت سال طلايي زندگي‌اش را تاوان داده. تاوان خطاي خودش. بخشيدنش جز آرامش براي دل‌هاي شما چه مي‌تواند داشته باشد؟ يك عمر شك و ترديد كه اگر بي‌گناه بالاي‌دار رفته باشد را مي‌توانيد تحمل كنيد؟ ريحانه را به خدا واگذار كنيد. خدايي كه من در عمر 62 ساله‌ام بارها به چشم ديده‌ام كه جاي حق نشسته. حق خودتان را به خودش واگذاريد و يك عمر در شك زندگي نكنيد. ببينيد اگر ريحانه هفته قبل تمام مي‌شد حالا رنج شما تمام شده بود؟! آبرو و حرمتي كه با خون به دست بيايد درد دارد.

خودش درد است. رنج است. با بخشش ريحانه محق بودن خودتان را نشان مي‌دهيد و بي‌گناهي پدر مرحوم‌تان. شما را به خدا لحظه‌يي از بيرون به ماجرا نگاه كنيد. به دختر نوزده ساله‌يي كه حالا بيست و شش ساله است و زير تيغ هرشب گره‌هاي طناب را مي‌شمارد...»

گزارشی از وضعیت زندانیان بند ۳۵۰

 

خانواده زندانیان سیاسی زندان اوین روز دوشنبه موفق به دیدار زندانیان حاضر در بند ۳۵۰ شدند.
، روز دوشنبه ۱ اردی‌بهشت ماه روز ملاقات زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ بود.
در این میان تعداد زیادی از خانواده‌های زندانیان و برخی مردم عادی که برای حمایت از زندانیان سیاسی به مقابل اوین رفته بودند در محل حضور داشتند.
ناظران خبر از توقف یک ون قفس دار و حضور نیروهای امنیتی لباس شخصی در مقابل سالن ملاقات زندان اوین را دادند.
خانواده زندانیانی که موفق به ملاقات نزدیکان خود شدند همگی از جراحات و کبودی زندانیان سیاسی خبر می‌دادند.
مادر اکبر امینی که فرزندش از ناحیه گردن و سر بشدت آسیب دیده هنگام ملاقات وی از هوش رفت و وی را به بیمارستان منتقل کردند.
همچنین بیش از ۲۰ تن از زندانیانی که همچنان در انفرادی‌های بند ۲۴۰ بسر می‌برند و بیشتر از سایرین مجروح شده‌اند بعد از ساعت ۲ بعد از ظهر موفق شدند تنها با یکی از اعضای خانواده خود برای مدت ۵ دقیقه ملاقات کنند.
یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «بعد از ساعت ۲ بعد از ظهر، خانواده‌هایی که هنوز مانده بودند را اجازه دادند عزیزانشان را برای مدت بسیار کوتاهی ببینند. منتهی از هر خانواده تنها ۱ نفر اجازه ملاقات با زندانیان انفرادی بند ۲۴۰ را پیدا کرد. زندانیانی که هنوز در انفرادی هستند وضعیتشان بسیار وخیم‌تر بود.»
خانواده زندانیان روز شنبه در مقابل دادستانی تهران تجمع کردند و روز یک‌شنبه نیز به مقابل مجلس شورای اسلامی رفته و تجمع کردند.
یکی از شرکت کنندگان در تجمع به گزارشگر هرانا گفت: «ما می‌خواهیم برای روز سه‌شنبه به مقابل دفتر ریاست جمهوری برویم و از شخص رئیس جمهور می‌خواهیم نسبت به وضعیت عزیران ما رسیدگی کنند.»
همچنین طبق آخرین اخبار از بند ۳۵۰ اوین هم اکنون ۱۲ نفر در این بند دست به اعتصاب غذا زده‌اند

نماینده مجلس ایران: جمشید دانایی‌فر زنده است

جمشید دانایی‌فر به همراه چهار مرزبان دیگر ۱۸بهمن‌ماه سال ۱۳۹۲در مرز جیکگور استان سیستان و بلوچستان توسط گروه جیش‌العدل که می‌گوید برای دفاع از حقوق اقلیت سنی مبارزه می‌کند، ربوده شدند.
جیش‌العدل پس از دو ماه چهار مرزبان را آزاد کرد. این گروه می‌گوید دانایی‌فر را اعدام کرده است.
اما نوذر شفیعی، یک عضو دیگر کمیسیون امنیت‌ ملی و سیاست‌ خارجی مجلس ایران گفته است: «یکی از سناریوهای قوی این است که دانایی‌فر زنده و در پاکستان است و ربایندگان می‌خواهند بر سر وی معامله بزرگی کنند.»
به گفته وی «در حال حاضر کلیه نهادها از جمله مجلس، وزارت اطلاعات، شورای عالی امنیت ملی، وزارت خارجه و … به دنبال آن هستند که این تبعه ایرانی آزاد و به آغوش خانواده‌اش بازگردانند.»

تجمع اعتراضی خانواده های زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین

دنبال حمله وحشیانه سرکوبگران رژیم اسلامی به بند ٣٥٠ اوین، و ضرب و شتم ٣٢ نفر از زندانیان دربند و انتقال آنان به بند های انفرادی ٢٤٠ ، خانواده های آنان از ساعت ١٠ تا ١١.٣٠ در مقابل دادسرای بازار تجمعی اعتراضی برپا کردند. در این تجمع اعتراضی خانواده های زندانیان سیاسی که نگران وضع فرزندانشان بودند با در دست داشتن پلاکارد و خواست آزادی زندانیان سیاسی، اعتراض خود را به این حمله وحشیانه اعلام کردند.
زیر فشار این حرکت اعتراض و وحشت از گسترش بیشتر آن مهدی خدابخشی دادیار ناظر زندان اوین بیشرمانه خود را به بی اطلاعی زده و وعده رسیدگی به اتقاق جنایتکارانه ای که در بند ٣٥٠ اوین افتاده است را میدهد.
قبلا نیز اسماعیلی رئیس سازمان زندانهای جمهوری اسلامی چنین حمله وحشیانه ای را به زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین کلا تکذیب کرد.
خانواده های زندانیان سیاسی خواهان تماس فوری با عزیزان خود که بند های انفرادی ٢٤٠ انتقال یافته اند و آزادی فوری همه زندانیان سیاسی از زندان هستند.
بنا بر خبر تماس تلفنی با بند ٣٥٠ همچنان مختل است. خانواده های زندانیان سیاسی که نگران حال عزیزان خود بوده و روز گذشته برای ملاقات رفته بودند، به آنها اجازه ملاقات داده نشده است.
زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین و زندانیان انتقال یافته از این زندان به بند ٢٤٠ به حمایت فوری ما نیاز دارند، به هر شکلی که میتوانیم آنان را مورد حمایت و پشتیبانی خود قرار دهیم. اخبار زندانهای رژیم اسلامی و اعتراضات زندانیان سیاسی و خانواده هایشان را وسیعا پخش کنیم.
در کنار زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ و خانواده های زندانیان سیاسی بایستیم و برخواستهای فوری و اضطراری زیر تاکید کنیم:
- عاملین و آمرین حمله به بند ٣٥٠ اوین باید به مردم معرفی و مورد پیگرد قرار گیرند.
-٣٢ زندانی سیاسی ای که بند های انفرادی ٢٤٠ اوین انتقال یافته اند، باید فورا به میان همبندانشان در بند ٣٥٠ بازگردانده شوند و مورد مداوا و درمان قرار گیرند.
- در جریان حمله جنایتکارانه رژیم اسلامی به بند ٣٥٠، زندانیان سیاسی خسارت مالی دیده اند و باید این خسارت به آنان پرداخت شود.
- خانواده های زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین در نگرانی بسر میبرند و باید امکان ملاقات فوری با عزیزانشان را داشته باشند.
- خواستار اعزام بازرسین بین المللی به ایران و بازدید از بند ٣٥٠ اوین و پیگیری حمله ددمنشانه رژیم اسلامی به زندان اوین شویم. و فشار بیاوریم که این عمل جنایتکارانه رژیم اسلامی با محکومیت جهانی روبرو شود.
همه کارگران زندان و زندانیان سیاسی باید فورا از زندان آزاد شوند.
اسامی زندانیان سیاسی منتقل شده به انفرادی ٢٤٠ اوین به شرح زیر است:
عبدالفتاح سلطانی، محمدامین هادوی، محمد صدیق کبودوند، محمد داوری، هوتن دولتی، مهدی خدایی، بهزاد عرب گل، مصطفی ریسمان باف، مصطفی عبدی، علامرضا خسروی، ابوالقاسم فولادوند، مهرداد آهن خواه، سهیل عربی، رضا اکبری منفرد، امیر دوربین قاضیانی، اسدالله هادی، اسدالله اسدی، مجید اسدی، بهنام ابراهیم زاده، سعید متین پور، سهیل بابادی، سروش ثابت، علی عسگری، داور حسینی وجدان، سعید حایری، سمکو خلقتی، یاشار دارالشفاء، رضا همیاری، محمد شجاعی، امیر رضازاده
اسامی برخی از زخمی شده‌های یورش وحشیانه رژیم اسلامی به بند ۳۵۰ اوین به شرح زیر است:
کامیار ثابت صنعتی: حمله قلبی انتقال به سی‌سی‌یو، امید بهروزی: پارگی عروق دست – انتقال به بیمارستان طالقانی، اسماعیل برزگری: شکستگی قفسه سینه. انتقال به بیمارستان طالقانی، اکبر امینی ارمکی: شکستگی سر و خونریزی، سروش ثابت: شکستگی سر، سیامک قادری: تورم و کبودی دست و پا، غلامرضا خسروی: خونریزی دست و صورت، اسدالله هادی: حمله قلبی و خونریزی، رضا اکبری منفرد: خونریزی، ابولقاسم فولادوند: خونریزی، یاشار دارالشفاء: تورم و کبودی، علیرضا رجایی: تورم و کبودی دست، عماد بهاور: خونریزی و تورم و کبودی دست، حسین رونقی ملکی: جراحت دست و سر، قربان بهزادیان نژاد: جراحت دست، سیمکو خلقتی: جراحت و خونریزی، بهنام ابراهیم زاده: خونریزی دست و پا
دولت روحانی و دستگاه قضائی و سران جمهوری اسلامی مسئول این حمله وحشیانه به زندانیان هستند و باید به خانواده زندانیان و مردم ایران پاسخگو باشند. این توحش حكومت اسلامی از جانب هر انسان آزادیخواهی محكوم است و باید حكومت و سران آن را برای پذیرش مسئولیت در قبال امنیت و سلامت زندانیان و پاسخ دادن به خواست آنان زیر فشار گذاشت.
٣٠ فروردین ٩٣، ١٩ آپریل

نگرانی خانواده ریحانه جباری از اعدام او در سکوت

یک منبع آگاه به پرونده ریحانه جباری، به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت روز سه شنبه ۲۶ فروردین ماه این زندانی به دستور رییس زندان، نامه ای مبنی بر اینکه او هیچگاه ارتباط با خارج از کشور نداشته و درصدد زیر سوال بردن منافع ملی کشور نبوده را امضاء کرده است. این منبع با اشاره به خبرهایی که توسط رسانه‌های خارجی طی هفته های اخیر برای توقف اجرای حکم اعدام ریحانه منتشر شده، گفت: «ظاهرا به دلیل واکنش رسانه های خبری به حکم اعدام او، مسئولان از او خواستند تا این نامه را امضاء کند و ریحانه هم چون محتوای نامه را قبول داشته و دروغ نبوده و آن را امضاء کرده است.»
این منبع به کمپین گفت اگرچه در روزهای اخیر کارگزاران رژیم اظهار کرده اند ریحانه فعلا اعدام نمی شود اما خانواده این زندانی نگران هستند که به یکباره و در سکوت او را اعدام کنند.
به گفته این منبع پس از اینکه ریحانه عصر ۲۶ فروردین ماه به نزد رییس زندان احضار می شود، این زندانی به گمان اینکه او را برای اجرای حکمش می خواهند از بند خارج کنند طی تماس تلفنی با خانواده اش خداحافظی آخر را کرده است.
این منبع آگاه به پرونده ریحانه جباری به کمپین گفت: «عصر سه شنبه مسئئو لی به بند زنان رفته و خواسته ریحانه را با خودش ببرد. از آنجا که محکومان به اعدام را به بهانه های مختلفی عصر روز سه شنبه از بند خارج می کنند و صبح چهارشنبه دار می زنند، همه زندانیانی که داخل بند بودند دور ریحانه حلقه می زنند و می گویند ما نمی گذاریم او را ببرید. بالاخره بعد از دو ساعت درگیری بین مسولان زندان و زندانیان، آنها ریحانه را با خود برده اند. اما قبل از آن ریحانه تماس کوتاهی با خانواده اش داشته و به نوعی با آنها خداحافظی کرده است.»
این منبع با اظهار نگرانی از اجرای حکم ناگهانی اعدام ریحانه جباری به کمپین گفت: «در روزهای اخیر مقامات مختلف اظهار کرده اند فعلا ریحانه اعدام نمی شود اما ما نگرانیم که با این خبرها و پس از اینکه خیال مردم از عدم اجرای حکم راحت می شود، ریحانه را ناگهانی و در سکوت اعدام کنند.»
این منبع در خصوص موقعیت خانواده مقتول و اخرین واکنش های خانواده مقتول گفت:«دایره اجرای احکام روز دوشنبه ۲۵ فروردین ماه، پسر ارشد مقتول را احضار کرد. در آنجا خانوادۀ چند شهید از جمله خانوادۀ شهید باکری نیز حضور داشته اند و خواسته اند تا اواز قصاص بگذرد و بقیه اولیای دم را هم راضی کند تا از قصاص این دختر بگذرند. اما پسر مقتول گفته اگر ده سال هم طول بکشد، اگر ریحانه به کره مریخ هم برود،

حکم اعدام مه‌آفرید امیرخسروی اجرا خواهد شد

ناصر سراج، رئیس سازمان بازرسی کل کشور و قاضی پرونده موسوم به اختلاس سه هزار میلیاردی گمانه‌زنی‌ها درباره احتمال نقض حکم اعدام مه‌آفرید امیرخسروی متهم اصلی این پرونده رد کرد. وی گفت: «حکمی که صادر و قطعی شود به‌طور قطع اجرا خواهد شد.»
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، ایرنا، ناصر سراج که روز جمعه ۲۹ فروردین‌ماه در جمع خبرنگاران سخن می‌گفت درباره آخرین وضعیت رد دارایی‌های مه‌آفرید امیرخسروی نیز گفت: «خوشبختانه تاکنون رد مال خیلی خوب پیش رفته است و همچنان ادامه دارد.»
رسوایی بزرگ اقتصادی در ایران موسوم به اختلاس ۳۰۰۰ میلیارد تومانی که در شهریور ۱۳۹۰ برملا شد، در پیوند با فعالیت‌های گروهی از فعالان اقتصادی و دست‌اندرکاران سیستم بانکی تحت عنوان «گروه امیر منصور آریا» به مسئولیت مه‌آفرید امیرخسروی بود که به باز کردن اعتبارنامه‌های بازرگانی (ال‌سی‌) جعلی و دریافت وام‌های کلان بانکی متهم شدند.
مه‌آفرید امیرخسروی، بهداد بهزادی، معاون حقوقی شرکت آریا و عضو هیئت مدیره شرکت گروه ملی فولاد ایران، ایرج شجاعی، معاون منابع مالی و توسعه سرمایه‌گذاری گروه امیرمنصور آریا و سعید کیانی‌ رضازاده، رئیس بانک صادرات شعبه گروه ملی اهواز، چهار متهم این پرونده هستند که حکم اعدام آن‌ها  بهمن‌ماه ۱۳۹۱ صادر شد اما هنوز به اجرا گذاشته نشده است.
اتهام اصلی این محکومان «افساد فی‌الارض از طریق اخلال در نظام اقتصادی کشور» بود. در کنار این عنوان اتهامی، نامبردگان به اتهام‌های دیگری از جمله «ارتشاء، اختلاس، کلاهبرداری، تحصیل مال نامشروع، پولشویی، جعل و استفاده از اسناد مجعول و صوری» متهم شده بودند.
غلام‌علی ریاحی، وکیل مه‌آفرید امیرخسروی دی‌ماه ۱۳۹۲ گفت: «تصور نمی‌کنم با توجه به شرایط بین‌المللی کسی موافق اعدام این چهار نفر آن‌هم به اتهام‌های اقتصادی باشد؛ خصوصاً این‌که مه‌آفرید با رد اتهام اخلال در نظام اقتصادی بابت پرداخت رشوه اعلام ندامت و توبه کرده است.»
۳۵ نفر نیز در پیوند با همین پرونده به زندان؛ از دو سال تا حبس ابد محکوم شده‌اند.
ناصر سراج که پیشتر از برگزاری دادگاه محمود رضا خاوری، مدیرعامل سابق و متواری بانک ملی و از متهمان پرونده اختلاس ۳۰۰۰ میلیارد تومانی، در سال ۱۳۹۳ خبر داده بود در مورد تاریخ برگزاری دادگاه وی گفت: «در این پرونده وکیل معرفی شده است بنابراین دادگاه غیابی نخواهد بود.»
رئیس سازمان بازرسی کل کشور در مورد تاریخ برگزاری دادگاه خاوری افزود: «هر موقع رسیدگی پرونده آغاز شود اعلام خواهد شد.»

براى لغو قطعى حكم اعدام ريحانه جبارى بايد اعتراضات را وسيع تر كرد

به دنبال خبر تعويق موقت اجراى حكم اعدام ريحانه جبارى نگرانى مردم در رابطه با احتمال اعدام مخفيانه ريحانه افزايش يافته است. همزمان ترس و وحشت رژيم از اعتراضات در كشورهاي مخلتف عليه اعدام ريحانه و افزايش تعداد امضا كنندگان طومار حمايتى بيشتر شده است. تمام مشاهدات و اخبار نشان ميدهد كه رژيم جهت لغو اعدام ريحانه تحت فشار است و به همين دليل در اشكال مختلف سعى كرده است از فشارهاى وارده بكاهد.
شيوا محبوبى, سخنگوى كميته مبارزه براي آزادى زندانيان سياسي در نامه اي در تاريخ ١٦ اوريل به اتحاديه اروپا, از مسئولين بخش سياست خارجى درخواست كرد كه به رژيم جهت لغو حكم اعدام ريحانه فشار بياورند. لازم به ذكر است كه روز دوشنبه چهاردهم اوريل اتحاديه اروپا اطلاع داد جمهورى اسلامى به آنها اطلاع داده است كه اعدام ريحانه در روز ١٥ اوريل اجرا نخواهد شد و از اتحاديه اروپا خواسته اند اقدام اضطرارى رسمى ( ديمارچ) را كه قرار بود براى لغو اعدام ريحانه انجام دهند به اجرا نگذارند چرا كه به ضرر ريحانه تمام خواهد شد!
شيوا محبوبى طى نامه اى به اتحاديه اروپا و در جواب به نكات فوق, به وضعيت ريحانه و اينكه اخيرا رژيم از ريحانه خواسته است متنى را مبنى بر اينكه ريحانه به خارج کشور ربطي ندارد و جاسوس نيست امضا كند. وى همچنين اشاره كرد كه مادر ريحانه را مجبور به سكوت كرده اند و اخبار حاكى بر اين است كه وكيل سربندى قبلا وكيل اطلاعات در كيس زهرا كاظمى بوده است. به همراه اين نامه نكاتى كه مصطفايى وكيل سابق ريحانه گفته بود به علاوه انعكاس وضعيت ريحانه در رسانه ها و نامه هنرمندان در حمايت از ريحانه براى اتحاديه اروپا ارسال گرديد.
شيوا محبوبى دربخشى از نامه اظهار داشت : » رژيم اگر به شما اعلام كرده است كه در اجراي حكم اعدام ريحانه تصميم گيرنده نيست , پس چرا ميگويد اجراى اقدام اضطرارى از سوى اتحاديه اروپا در وضعيت ريحانه تاثير منفى دارد؟ واقيعت اينست كه اين حقه كثيفيست كه هميشه از سوى رژيم اعمال ميگردد تا به اين طريق اعتراضات و فشار را كمتر كند و زندانى را مخفيانه اعدام نمايد. ريحانه هر لحظه ممكن است اعدام شود و اين يك خطر جدى و فورى است . من از شما ميخواهم كه با قاطعيت بر رژيم جهت لغو رسمى حكم اعدام ريحانه فشار بياوريد. اعتراضات در داخل و خارج از ايران براى نجات ريحانه بيشتر شده است. فشار اتحاديه اروپا به رژيم ميتواند نقش مهمى داشته باشد و رژيم اين را ميداند و به همين دليل از شما خواسته است كه اقدام اضطرارى انجام ندهيد. ما نياز به اقدام فورى شما براى نجات جان ريحانه هستيم.»
مردم آزاديخواه
تعويق اجراى حكم اعدام ريحانه به معنى لغو آن نيست. رژيم در مقابل اعتراضات جهانى ممكن است عقب نشينى كند اما اگر اعتراضات و فشارها را ادامه ندهيم رژيم حكم اعدام را اجرا خواهد كرد. تا حال علاوه بر امضاى طومار و برپايى تجمعات در كشورهاي مختلف تعدادى از حمايت كنندگان ريحانه با ارسال نامه به اتحاديه اروپا خواستار فشار بيشتر بر رژيم جهت لغو حكم اعدام ريحانه شده اند. تعداد اين نامه ها بايد افزايش يابد. ما بايد سازمانهاي جهانى را وادار كنيم كه به جاى مماشات با رژيم جنايتكار اسلامى در ايران به اين رژيم جهت نجات ريحانه فشار بياورند. به ميزانى كه ما, اعتراض و تجمع و فشار بر سازمانهاي بين المللى را كاهش دهيم , به همان ميزان رژيم دستش در اعدام ريحانه و ريحانه ها بازتر ميشود

ضاربان مامور وزارت اطلاعات بودند

 بند ۳۵۰ اوین روز (پنج شنبه ۲۸ فروردین) شاهد بی‌سابقه‌ترین برخورد و ضرب و شتم زندانیان سیاسی بود. تعدادی بسیار زیادی از ماموران سپاه و اطلاعات از ساعت ۹ صبح با هجوم به بند به بهانه بازرسی اتاق‌های بند، زندانیان را به شدت مورد ضرب و شتم با باتوم قرار دادند. 
نکته قابل توجه این است که ماموران دوربین‌هایی را همراه خود حمل کرده و در پشت بام‌ها کار گذاشتند که در زمان ضرب و شتم زندانیان خاموش بود، اقداماتی که حکایت از یک سناریوی از پیش طراحی شده داشت. در این حملات بیش از سی تن از زندانیان مجروح شدند و سی و دو نفر نیز پس از ضرب و شتم با چشم بندهای آبی رنگ به مکان نامعلومی منتقل شدند. زندانیان سیاسی هم اکنون در تحصن بسر می‌برند تا وضعیت زندانیان منتقل شده و همچنین زندانیان مجروح مشخص شود.

یکی از شاهدان اتفاقات پنج شنبه خونین در زندان در گفتگو با «جرس» به شرح ماجرا پرداخته و می‌گوید:

«ماجرا از ساعت ۹ صبح شروع شد. ماموران به صورت مخفیانه وارد بند شدند و هدفی که اعلام کردند بازرسی بود اما بازرسی این دفعه بسیار متفاوت با دفعات قبل بود. تعداد بسیار زیادی از نیرو‌ها لباس شخصی بودند و تعدادی از زندانیان آن‌ها را می‌شناختند، برخی از آن‌ها بازجوهای بند الف و ۲۰۹ بودند و برخی دیگر از نگهبانان ۲۰۹ بودند و در کل بیشتر آن‌ها از نیروی اطلاعات بودند. پشت سر این لباس شخصی‌ها هم سربازان گارد ویژه بودند و مشخص بود با برنامه ضرب و شتم وارد بند شده‌اند و با باتوم و... آمده بودند. بعضی از زندانیان تصمیم گرفته بودند با سابقه سرقت و خسارت اموال در دفعات قبل، بند را ترک نکنند و در‌‌ همان جا بمانند تا بازرسی آن‌ها تمام شود و به ماموران هم گفتند اگر می‌گویید بازرسی شما قانونی هست ما می‌مانیم شما بازرسی کنید. خلاصه چند نفر در اتاق یک و اتاق سه ماندند. بقیه زندانیان به حیاط رفتند و شروع کردند به شعار دادن و سرود خواندن که یکدفعه صدای داد و فریاد از اتاق ۱ و ۳ آمد. وقتی از پنجره داخل را نگاه کردیم دیدیم زندانیان را گرفته و قلاب کرده بودند و در حال زدن آن‌ها بودند... بعضی از زندانیان که سن بالا داشتند توانسته بودند بیرون بیایند و تعریف می‌کردند که ماموران یک تونل وحشت درست کرده بودند و زندانیان را از داخل تونل با ضرب و شتم شدید رد می‌کردند که آن‌ها را به بیرون از زندان ببرند. یکی از بچه‌ها که از نزدیک شاهد ماجرا بود می‌گفت زندانیان اتاق ۱ را با اتوبوسی منتقل کرده بودند و تمام صندلی و در و دیوار اتوبوس خون آلود بوده. ۳۲ نفر را نیز با چشم بند به محل نامعلومی منتقل کرده‌اند.

درگیری‌ها که شروع شد ماموران با باتوم شیشه‌ها را شکستند و ترکش شیشه‌ها را به سر و صورت بچه‌ها زدند تا جاییکه شریان یکی از زندانیان به نام «امید بهروزی» پاره شد و خونریزی آن خیلی شدید بود و یکی دیگر از زندانیان هم که دچار حمله قلبی شد و نمی‌گذاشتند این‌ها را به بهداری منتقل کنند، بقیه زندانیان هم عصبانی شدند و رفتند به سمت در تا در را بازکنند و آن‌ها را به بهداری ببرند که در شکست و همین باعث شد که ماموران به داخل حیاط بریزند و زندانیان را به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند و الفاظ بسیار رکیکی بکار می‌بردند... در واقع از ساعت ۹ تا ساعت ۱۳: ۳۰ ماموران و لباس شخصی‌ها تمام بند را به هم ریختند و شکستند و زندانیان را زدند و حدود چهل نفر از زندانیان مجروح شدند. و تنها چند نفر که جراحتشان شدید بود به بهداری رفتند و بقیه را خود زندانیان مراقبت می‌کردند. شکستگی سر اکبر امینی، مسعود عرب چوبدار که با باتوم کت‌اش شکسته، اسماعیل برزگری با ضربه پوتین دنده ش شکسته و فرشید فتحی که با باتوم پاش شکسته از دیگر مجروحان اتفاقات روز پنجشنبه هستند.

آقایان عبدالفتاح سلطانی، محمد امین هادوی، ریسمان باف، سعید متین‌پور، بهنام ابراهیم‌زاده، بهزاد عرب گل، هوتن دولتی را با تعداد دیگر به مکان دیگری منتقل کردند. در هر حال زندانیان بند در واکنش به این گونه اقدامات غیرقانونی و غیر اخلاقی در اولین اقدام از خوردن ناهار خودداری کردند و اعتصاب غذا کردند و تحصن هم ادامه دارد تا تکلیف زندانیانی که منتقل کرده‌اند و آنهایی که مجروح هستند مشخص شود و دیگر این برخورد‌ها صورت نگیرد. در هر حال با این شرایط الان قرار است زندانیان دور هم جمع شود و تصمیم بگیرند که چه اقدامات بعدی باید انجام دهند. فکر کنم متنی هم در دست تهیه است تا شکایت شود زیرا این اولین بار است که درگیری و ضرب و شتم زندانیان همراه با خونریزی بوده و تعداد زیادی از آن‌ها مجروح شدند. آقای رجایی را با باتوم زدند و به شدت مجروح شده و اکبر امینی سرش شکسته و خونریزی شدید داشت. امید بهروزی شریان دستش پاره شده بود که بقیه با لباس‌های روی بند یکجوری خونریزی‌اش را بند آوردند و الان هم در بهداری است و وضعیتش مشخص نیست.

قبلا هم بازرسی انجام می‌دادند اما این باربازرسی فرق داشت و چیز فوق العاده‌ای بود بدین معنی که قبل از سال بازرسی انجام شده بود و این بار فاصله بازرسی بسیار کم بود و مهم‌ترین تفاوت آن این بود که این بار ماموران اطلاعات وارد شدند در حالیکه قبلا از طرف نیروی انتظامی بودند و این بار از همه زندانیان فیلم می‌گرفتند و احتمال پرونده سازی هم هست.

از سال ۸۸ به تدریج یکسری از امتیازات را از زندانیان گرفتند و در حقیقت الان بند به شکل بند جنایتکاران اداره می‌شود. قبلا یک وکیل بند انتخابی بچه‌ها بود و زندانبانان کاری به زندانیان نداشتند و از طریق وکیل بند اعمال می‌شد و نظم وجود داشت اما از زمانی که آقای مومنی و رشیدی از زندان کرمانشاه به اینجا آمدند اساسا با مشت آهنین وارد اوین شدند و امکاناتی که خود زندانیان با پول خود تهیه کرده بودند محدود کردند و بدنبال تعطیل کردن کلاسهای فرهنگی زندانیان بودند و نهاد‌ها و شوراهای مختلفی که فرهنگی بود را تعطیل کردند و روز پنجشنبه هم نشریه ۳۵۰ را کلا پاره کردند.

بعضی از زندانیان با اتفاقات و برخوردهای اخیر ناامید شده‌اند که این قضیه از طریق داخل حل شود چراکه این برخورد‌ها تحت نظارت قوه قضاییه و وزارت اطلاعات آقای روحانی دارد صورت می‌گیرد و نمی‌شود کتمان کرد که ماموران ۲۰۹ به هر حال ماموران وزارت اطلاعات هستند. در هر حال زندانیان انتظار داشتند که برخورد‌ها بهبود پیدا کند، نه اینکه با باتوم و فحش‌های رکیک و شیشه شکستن به زندانیان سیاسی حمله کنند... یعنی چنین برخوردی بی‌سابقه بوده است.

دو متن زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ که به روشن شدن برخی از مسائل اتفاق افتاده می‌پردازد در اختیار جرس قرار گرفته است:

ضاربان زندانیان سیاسی در پنج شنبه سیاه اوین

عملیات برخورد با زندانیان بند ۳۵۰ که روز پنج شنبه با هجوم صبحگاهی به این بند رقم خورد را می‌توان به نام سه واحد عملیاتی: سپاه واحد ۱۳۰، ماموران زندان و مسئولان اطلاعات ثبت کرد. در میان پرسنل واحد ۱۳۰ سپاه می‌توان به رضا سراجی مسئول واحد، مرتضی بهزادی، میر معتمدی و علی یعقوبی اشاره کرد که از جمله خشن‌ترین ضاربان محسوب می‌شدند. از پرسنل زندان و مسئولان حفاظت و پاسداران می‌توان به افراد زیر اشاره کرد: قبادی رئیس حفاظت زندان که از بلندگوهای بند فرمان حمله به اتاق یک و سه را صادر کرد، معاون او علی صادقی از جمله فرماندهان چماق دار این عملیات بودند. حاج ناصری معاون زندان و افسر جانشینی است که بیشتر در مورد بند ۳۵۰ قائل به گفتگو بود اما اینبار در کسوت ضارب وارد شد. امانی یعقوبی و عبدالمناف از جمله پاسدارانی بودند که مستقیما مسئول جراحت بسیاری از زندانیان بودند و با شکستن شیشه‌ها ترکش آن‌ها را به طرف زندانیان روانه می‌کردند. جمع کثیری از ماموران اطلاعات با اسامی مستعار که توسط زندانیان سیاسی شناسایی شده و در جریان روند تحقیقات نام آن‌ها برای زندانیان آشنا بود روح الله حیدرزاده و حاجی مالکی بیشترین میزان خشونت را اعمال می‌کردند و سربازان را ترغیب به ضرب و شتم می‌کردند. اغلب زندانیان توسط این عده گرفته شده و از جمع زندانیان معترض خارج می‌شدند و با چشم بندهای آبی بند ۲۰۹ برای ساعت‌ها آن‌ها را به دیوار چسبانده و دستبند زده بودند و آن‌ها را از میان تونل وحشت گذراندند. از جمله دیگر اقداماتی که ماموران هنگام خروج از بند دست به آن زدند، پاره کردن نشریه دیواری بند ۳۵۰ و شکستن وسایل و... بود. در هر حال حجم وسیعی از فیلم برداری از زندانیان مختلف که واکنش‌های زندانیان به کنش‌های ماموران را ثبت می‌کرد حکایت از یک سناریوی و فیلم برداری برای مقاصد خاص دارد.

رسالت دوربین‌های پرشمار در پنج شنبه سیاه اوین چه بود؟

در میان حجم وسیع رخدادهای بند ۳۵۰ در روز پنج شنبه سیاه که منجر به ربودن ۳۲ تن از زندانیان بند سیاسی و امنیتی شد و چند نفر را به جراحت کشاند، حجم زیاد دوربین‌های همراه ضاربان سوال برانگیز بود. دوربین‌ها بر روی پشت بام و روی پلکان و داخل بند و حیاط و داخل برخی از اتاق‌ها در حال روشن و خاموش شدن بود. (این دوربین‌ها جدای دوربین‌های داخل بند بود که ماموران آن‌ها را با خودشان آورده بودند) هنگام سر دادن شعار‌ها و سرود‌ها برای حدود یکساعت فیلم برداری از یک پشت بام صورت گرفت. هنگام خروج زندانیان از اتاق یک و سه و ایجاد تونل وحشت و هنگام ضرب و شتم شدید زندانیان دوربین‌ها خاموش بود اما بالافاصله با آغاز واکنش زندانیان به این ددمنشی ماموران دوربین‌ها را با حالت زوم روشن کردند و از جمله بیشترین فیلم برداری‌ها به هنگام شکسته شدن در حیاط بند ۳۵۰ و اصرار زندانیان برای انتقال یک زندانی بیمار قلبی برای انتقال به بهداری و مجادله کلامی زندانیان با ضاربان صورت گرفت اما هرگز از ضرب و شتم زندانیان در حیاط بند ۳۵۰ و خون‌های ریخته شده زندانیان در بخش‌های مختلف فیلم برداری نشد. برخی از دیالوگ‌ها در هنگام فیلم برداری گویا از پیش طراحی شده بود بدین معنا که وقتی زندانیان شعار مرگ بر مزدور و جیره خوار را سر دادند، یک مامور جلوی در فریاد می‌زد که افتخار ما مزدوری دولت است در حالیکه شما مزدور خارجی‌ها هستید. این دیالوگ منجر به پاسخهای کوبنده زندانیان به ویژه زندانیان پس از انتخابات شد و زخم رخدادهای سال ۸۸ و قتل‌های زنجیره‌ای را گشود. به هر حال نحوه فیلم برداری و زمان روشن و خاموش شدن دوربین‌ها نشان از سناریو‌پردازی طراحان برای پروژه خاص است و این گمان را تشدید می‌کند که گویی سنگ اندازان در راه بازشدن فضای سیاسی بدنبال مستمسکی برای ترساندن حاکمیت از آغاز پروژه باز کردن فضای سیاسی در زندان‌ها باشند.

آرش محمدی و آیت مهرعلی‌بیگلو در زندان تبریز دست به اعتصاب زدند

 

آرش محمدی و آیت مهرعلی‌بیگلو، زندانیان سیاسی زندان مرکزی تبریز از روز سه‌شنبه ۲۶ فروردین ماه ۱۳۹۳ در اعتراض به آزار و اذیت‌های وارده بر خانواده‌های زندانیان سیاسی از سوی نهادهای امنیتی وارد اعتصاب غذا شده‌اند.
، این زندانیان سیاسی اعلام کرده‌اند که در اعتراض به تهدید، احضار و دستگیری اعضای خانواده‌های زندانیان سیاسی و نیز آزار و اذیت مضاعف آنان از جمله تبعید زندانیان سیاسی، عدم موافقت با انتقال زندانیان سیاسی به شهر محل سکونتشان، تفتیش منازل زندانیان به طرزی خشن و ایجاد رعب و وحشت در منازل آنان و نیز عدم اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
این ۲ زندانی محبوس در بند مالی زندان مرکزی تبریز طی پیام کوتاهی از این زندان، موارد فوق را مصادیق آشکار نقض حقوق بشر دانسته و خواستار پایان چنین رفتارهایی شده‌اند.
گفتنی است، محمود فضلی، شهرام رادمهر، آیت مهرعلی بیگلو (یوروش)، لطیف حسنی و بهبود قلیزاده ۵ عضو کمیتهٔ مرکزی «یئنی‌گاموح» در ماه‌های پایانی سال ۹۱ توسط ماموران امنیتی بازداشت شده و متعاقبا هر یک به ۹ سال حبس تعزیری محکوم شدند. این فعالین آذربایجانی پس از یک دورهٔ چند ماهه تبعید به زندان رجایی‌شهر کرج هم اکنون در زندان مرکزی تبریز به سر می‌برند.
آرش محمدی، فعال چپ دانش‌جویی نیز که در تاریخ ۲۴ خرداد ماه سال گذشته در تبریز بازداشت شده بود هم‌اکنون در حال سپری کردن محکومیت ۱ سالهٔ خود در زندان تبریز است.
هم‌چنین، دکتر لطیف حسنی، دبیر کل «یئنی‌گاموح» نیز ضمن حمایت از خواسته‌های این ۲ زندانی سیاسی اعلام کرده است در صورت بی‌توجهی مسولان علی‌رغم بیماری و وضعیت وخیم جسمی دست به اعتصاب غذا خواهد زد.
متن پیام آرش محمدی و آیت مهرعلی‌بیگلو به شرح زیر است:
ما زندانیان سیاسی زندان مرکزی تبریز، آرش محمدی و آیت مهرعلی‌بیگلو در اعتراض به مجازات خانواده‌های زندانیان سیاسی از جمله تهدید خانواده‌ها، احضار خانواده‌ها به ادارهٔ اطلاعات، دستگیری اعضای خانواده‌ها، بازجویی از اعضای خانواده و شکنجهٔ روانی در بازداشت‌گاه‌ها، تبعید زندانیان سیاسی، عدم موافقت با انتقال زندانیان سیاسی به محل سکونت خود، تفتیش منازل زندانیان سیاسی به صورت وحشیانه و ایجاد رعب و و حشت که همگی به نوعی مجازات خانواده‌ها بوده و از مصادیق بارز نقض حقوق بشر است، دست به اعتصاب غذا می‌زنیم.
آرش محمدی
آیت مهرعلی‌بیگلو
۲۶ فروردین

وضعیت سه زندانی اوین، پس از تهاجم به این زندان وخیم گزارش میشود

صبح روز پنج شنبه، ٢٨ فروردين ١٣۹٣، در پی تهاجم سربازان گارد سازمان زندانها به زندان اوین، که با ضرب و شتم شدید زندانیان و تخریب تجهیزات زندان همراه بود، سی و دو زندانی به انفرادی منتقل شدند که حال سه تن وخیم گزارش می شود.

بنا بر اطلاع “کمپین صلح فعالان در تبعید”، سربازان پس از بیرون کشیدن زندانیان، به پاره کردن لباس های شخصی، پرده ها، بالشت ها و حتی شکستن گلدانها، یخچالها و تلویزیون و رادیو پرداختند.

طبق آخرین گزارشات به خبرنگار این کمپین، پس از این بازرسی خشن، برخی زندانیان را که با سرودخوانی به اعتراض پرداخته بودند، به صورت چشم بسته و دست بسته و در میان  تونل ضربات بانوم به انفرادی منتقل کردند که منجر به خونریزی شدید سهیل بابادی، سروش ثابت، سمکو خلقتی شده است.

در حالیکه زندانیان بند ٣۵٠ از وضعیت این سه تن در انفرادی، اعلام ابراز نگرانی می کنند، آخرین لیست زندانیانی که به انفرادی منتقل شده اند، به شرح زیر است:

یاشار دارالشفا، سعید متین پور، سروش ثابت، سهیل بابادی،  سعید حائری،  مهدی خدایی، سمکو خلقی، داور حسینی وجدان، علی عسگری، محمد صدیق کبودوند و بهنام ابراهیم زاده.

 عصر امروز، غلامحسین اسماعیلی، رییس سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی، حمله به بند ۳۵۰ زندان و هرگونه درگیری و ضرب و شتم زندانیان بند را تکذیب کرده است.

در همین خصوص سازمان عفو بین الملل، در بیانیه ای اقدام فوری، یورش گارد زندان به بند ۳۵۰ اوین را سبب افزایش نگرانی در مورد امنیت زندانیان خواند.

انتقال ۳۱ زندانی سیاسی به انفرادی و تخریب وسایل ایشان

طی حمله روز پنج‌شنبه گارد زندان به بند ۳۵۰ سی و یک تن از زندانیان سیاسی به سلول انفرادی منتقل شدند و وضعیت چندتن از ایشان در انفرادی وخیم است.

 ساعت ۱۰ صبح پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ماه گارد زندان اوین به همراه ماموران وزارت اطلاعات و همچنین اطلاعات سپاه به بند ۳۵۰ زندان اوین مراجعه می‌کنند تا این بند را مورد بازرسی قرار دهند.

برخی از زندانیان که نسبت به مفقود شدن وسایل گران قیمت خود در بازرسی‌های پیشین شکایت داشتند از مسئولین می‌خواهند که وسایلشان در حضور خودشان مورد بازرسی قرار گیرد. پس از انجام بازرسی در حضور زندانیان و عدم یافتن وسیلهٔ ممنوعه ماموران به زندانیان دستور می‌دهند بند را تخلیه کنند و زمانی که زندانیان اتاق یک از این فرمان سرپیچی می‌کنند تمام ساکنین اتاق را با باتون مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.

غلامرضا خسروی سوادجانی، اسدالله هادی، جواد فولادوند و اسدالله اسدی چهار زندانی اتاق یک بودند که بشدت مصدوم شدند و وضعیتشان از سایر زندانیان این اتاق بحرانی‌تر است. اسدالله هادی که بتازگی عمل قلب باز انجام داده در پی این ضرب و شتم در وضعیت نگران کننده‌ای قرار گرفته است.

مامورین سپس به سراغ زندانیان سایر اتاق‌ها می‌روند و ایشان را از اتاق بیرون کشیده و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. ماموران گارد حتی به زندانیانی که در حیاط بند ۳۵۰ اقدام به خواندن سرود و سردادن شعار مرگ بر دیکتاتور کرده بودند نیز حمله کرده و ایشان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.

یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «دنده اسماعیل برزگری را شکستند، سهیل بابادی که لباس آستین کوتاه بتن داشت بشدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تمام بازو‌ها و گردنش کبود شد، سر سروش ثابت با باتون چوبی شکسته شد، سمکو خلقتی را بقدری زدند که لباس‌هایش پاره شد، غلامرضا خسروی و رضا اکبری منفرد نیز بشدت مصدوم شدند و اسدالله هادی دچار مشکل قلبی شد زیرا تازه عمل قلب باز کرده. امید بهروزیان هم رگ دستش پاره شد و خونریزی شدیدی داشت.»

بر اساس این گزارش مامورین سپس اقدام به تخریب تمام وسایل زندانیان کرده تا حدی که لباس‌ها را پاره کرده، سیم وسایل برقی را کنده و مواد غذایی زندانیان را از بین بردند و ظروف را شکستند و دست نوشته‌های زندانیان را نیز باخود بردند.

در ‌‌‌نهایت ۳۱ تن از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شدند و از مقابل اتاق‌ها سربازان گارد در دو صف کوچه (تونل) تشکیل داده و زندانیان را درحالی که با باتون مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند تا نگهبانی هدایت کردند. در نگهبانی نیز به زندانیان چشم بند و دستبند پلاستیکی زده و تا رسیدن به مینی بوس باز مورد ضرب و شتم قرار دادند.

بر اساس گزارشات رسیده مامورین بند ۲۴۰ شب پنج‌شنبه با مراجعه به بند ۳۵۰ زندان از زندانیان باند و بتادین گرفتند تا به زندانیان مجروح در سلول انفرادی بدهند.

گفتنی است، رییس سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی با تکذیب هرگونه درگیری و ضرب و شتم زندانیان بند ۳۵۰زندان اوین، مدعی شد: ”نباید به اخبار ضد انقلاب‌ها توجه کرد و ما به فرافکنی و شایعه سازی هم کاری نداریم.“

اسامی زندانیانی که به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شده‌اند عبارت است از:

اتاق ۱:

غلامرضا خسروی، مجید اسدی، اسدالله هادی، رضا اکبری منفرد، جواد فولادوند، مهرداد آهن‌خواه، اسدالله اسدی، سهیل عربی، امیر قاضیانی، محمد داوری

اتاق ۳:

سعید متین‌پور، یاشار دارالشفا، مهدی خدایی، سمکو خلقتی، سعید حائری، سهیل بابادی، سروش ثابت، علی عسگری، داور حسینی وجدان، محمد صدیق کبودوند، بهنام ابراهیم‌زاده

اتاق ۴:

آرش همپای

اتاق ۷:

بهزاد عرب‌گل

اتاق ۸:

مصطفی عبدی، محمد شجاعی، امید بهروزی

اتاق ۹:

عبدالفتاح سلطانی، مصطفی ریسمان باف، محمدامین هادوی، هوتن دولتی

اتاق ۱۰:

اسماعیل برزگری

انتقال شاهرخ زمانی به بند ۳ و ادامه اعتصاب غذای وی

شاهرخ زمانی که پس از انتقال به زندان رجایی شهر و شکستن اعتصاب غذا، مجددا به بند زندانیان خطرناک منتقل شد و دست به اعتصاب غذا زد. شاهرخ زمانی که از روز ۱۷ اسفند ماه در همبستگی با دراویش زندانی دست به اعتصاب غذای ۳ روزه زده بود، پس از تبعید به زندان قزل‌حصار کرج از روز ۲۰ اسفند ماه اعتصاب غذای خود را بامطالبه بازگشت به بند سیاسی زندان رجایی شهر کرج بصورت نامحدود ادامه داد و تا روز ۲۵ فروردین که به زندان رجایی شهرکرج بازگشت به مدت ۳۹ روز در اعتصاب غذا بسر برد.

وی روز ۲۶ فروردین پس از سپری کردن ۲۴ ساعت در قرنطینه زندان رجایی شهر به سالن ۱۲ این زندان وارد شد اما پس از چند ساعت مسئولین زندان وی را به بند ۳ سالن ۸ که به زندانیان عادی و خطرناک اختصاص دارد انتقال نمودند.

یک منبع مطلع در خصوص وضعیت شاهرخ زمانی به گزارشگر هرانا گفت: «وی در هنگام انتقال از زندان قزل‌حصار به زندان رجایی شهر توسط چند تن از مامورن مورد ضرب و شتم قرار گرفت و دچار خونریزی گوش شد و عینکش شکست.»

وی که پس از ۳۹ روز اعتصاب غذا تنها ۲۴ ساعت بود که اعتصاب غذای خود را شکسته بشدت وزن کم کرده و در شرایط جسمی وخیمی قرار دارد.

رئیس زندان رجایی شهرکرج آقای «مردانی» در خصوص انتقال شاهرخ زمانی به زندانیان سیاسی گفته است که در انتقال و بازگشت و انتقال مجدد وی هیچ نقشی نداشته و این اتفاقات بدستور وزارت اطلاعات افتاده است.

شایان ذکر است شاهرخ زمانی عضو هیات مدیره کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان پس از بازداشت در تبریز در ۱۸ خرداد ماه ۱۳۹۰ به ۱۱ سال زندان محکوم شد.

سونیا احمدی، شهروند بهایی خود را به زندان معرفی کرد

سونیا احمدی شهروند بهایی ساکن مشهد که پیش‌تر باوعده آزادی کامل از زندان مرخص شده بود جهت ادامه محکومیت خود را به زندان وکیل آباد معرفی کرد.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یک شهروند بهایی ساکن مشهد به نام «سونیا احمدی» پس از سه ماه مرخصی موقت، روز چهارشنبه ۲۷ فروردین ماه جهت ادامه محکومیت، خویش را به زندان وکیل آباد مشهد معرفی کرد.
این شهروند بهایی در ۲۰ دی ماه سال گذشته با وعده آزادی کامل از زندان وکیل آباد مشهد آزاد شد ولی در تاریخ ۲۱ فروردین ماه سال جاری از دایره اجرای احکام جهت ادامه حکم، تلفنی احضار گردید.
تاکنون بطور دقیق دلیل احضار مجدد نامبرده به زندان مشخص نشده است و تنها پاسخی که به خانواده او داده شده اینست که «سه ماه که آزاد بوده در اختیار وزارت اطلاعات بوده ولی پس از سه ماه بار دیگر خانم احمدی از وزارت اطلاعات در اختیار زندان گذاشته شده است و باید ادامه محکومیت را بگذراند.»
یاداوری می‌شود سونیا احمدی در شهریور ماه ۱۳۹۱ جهت گذراندن حکم ۵ سال حبس تعزیری، خویش را به زندان وکیل آباد مشهد معرفی کرد.

حمله گارد شورش به بند ۳۵۰ زندان اوین و ضرب و شتم بی سابقه دهها زندانی سیاسی

بر اثر تهاجم امروز صبح به بند ۳۵۰ اوین که توسط عوامل اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و بیش از یکصدنفر از سربازان گارد سازمان زندانها صورت گرفت زندانیان بند ۳۵۰ با باتوم و … مورد ضرب و جرح قرار گرفتند که بیش از سی تن از آنان مجروح و مضروب شدند و دستکم چهارتن از زندانیان سیاسی به دلیل خونریزی و شکستگی به بیمارستان خارج از زندان منتقل شده اند. سی و دو نفر نیز به پس از ضرب و جرح به انفرادی منتقل شده اند. تهاجم امروز در پی اعتراض و مقاومت زندانیان در برابر برنامه خشن بازرسی به وقوع پیوست و بیش از پنج ساعت به طول انجامید. ماموران از کلیه عملیات خود فیلم و عکس تهیه کرده اند. شدت برخورد و خونریزی در بند ۳۵۰ به حدی بود که در هنگام انتقال زندانیان مجروح به انفرادی و بهداری زندان، مینی بوس حامل آنها خونین شد. همچنین محوطه هواخوری این بند نیز به خون زندانیان آغشته شد. پارگی رگ دست امید بهروزی، شکستگی دنده اسماعیل برزگری، شکستگی سر اکبر امینی، یک مورد حمله قلبی منجر به اعزام به سی سی یو، چندین مورد شکستگی و جراحت انگشتان دست و پا، جراحت و خونریزی صورت و آثار کبودی ناشی از باتوم بر روی بدن تعداد زیادی از زندانیان وجود دارد، از جمله آثار تهاجم پنجشنبه در بند ۳۵۰ است. براساس این گزارش، زندانیانی که به انفرادی منتقل شده اند پس از انتقال از تونل سربازان باتوم به دست و ضرب و شتم شدید با دستبند و چشم بند به انفرادی ۲۴۰ و یا مکان دیگری منتقل شده اند؛ از وصعیت سلامتی این افراد اطلاعی در دست نیست

بخشش فرد محکوم به اعدام، پای چوبه دار

در سال ۱۳۸۶، عبدالله حسین‌زاده در نزاعی خیابانی در چهارشنبه‌بازار نور در مازندران، به قتل رسید. او در لحظه مرگ ۱۷ سال داشت و قاتل جوانی هم سن و سال خود عبدالله، فردی به نام بلال بود. پدر و مادر عبدالله پس از ۷ سال مقابل چوبه دار، بلال را بخشیدند و او اعدام نشد.
در روز قرار اعدام ، خانواده و عزیزان بلال و تماشاچیان اعدام جمع شده بودند. خانواده بلال و مادرش گریه می‌کردند. درد بر بدن آنها نمایان بود. مادر عبدالله با دیدن این صحنه‌ها منقلب شد و با زدن سیلی‌ای به صورت بلال رو را بخشید.
عبدالغنی حسین‌زاده پدر عبدالله که مربی فوتبال است و با پسرش عبدالله هم فوتبال بازی می‌کرده، تصمیم دارد با دیه دریافتی از خانواده بلال مدرسه فوتبالی به نام پسرش در شهرستان نور راه اندازی کند.
افکار عمومی در ایران کم‌کم نسبت به قانون قصاص حساس شده است. اما آنچه که در قصاص  قتل شاید کمتر مورد بحث قرار گرفته میزان درد و رنجی است که بازماندگان مقتول و نزدیکان قاتل تحمل می‌کنند. رنجی که در یک بازی قدرت نابرابر، خانواده مقتول را مسئول تعیین سرنوشت جان قاتل می‌کند. درد و رنجی بیهوده که به افرادی تحمیل می‌شود که هیچ نقشی در اتفاق قتل نداشتند اما قتل اکنون عذابی جداناپذیر از زندگی آنها شده است.

عدم رسیدگی مسئولین به پرونده مرگ افشین اسانلو

 

باوجود گذشت نزدیک به یکسال از مرگ مشکوک افشین اسانلو در زندان رجایی شهرکرج و شکایت بستگانش مسئولین در رسیدگی به پرونده وی کوتاهی می‌کنند.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، افشین اسانلو از اعضای هیئت موسس سندیکای رانندگان برون شهری (میان شهری)، روز جمعه سی و یکم خرداد ماه سال ۱۳۹۲ در حین انتقال به بیمارستان رجایی کرج جان باخت.

یکی از بستگان افشین اسانلو به گزارشگر هرانا گفت: «وی از ساعت ۳ بعد از ظهر از درد شدید در ناحیه قلب شکایت می‌‎‌کند، اما تا ساعت ۸ شب حاضر نمی‌شوند وی را به بیمارستان انتقال دهند.»

وی تصریح کرد: «مسئولین در مورد افشین کوتاهی کردند و موجب مرگ وی شدند، در مورد تمام زندانیان سیاسی کوتاهی می‌کنند. ما فقط می‌خواهیم مقصرین مرگ افشین اسانلو شناسایی شوند.»

خانواده این زندانی سیاسی که پرونده مرگ افشین اسانلو را در دادگاه عمومی کرج پیگیری می‌کنند تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده‌اند و هربار به بهانه های، تشکیل جلسه دادگاه به تعویق می‌افتد.

گفتنی است، افشین اسانلو، برادر منصور اسانلو موسس سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی» از سوی قاضی صلواتی به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

گذشت ۹ روز از اعتصاب غذای محمود فضلی و بی‌توجهی مسئولین زندان

محمود فضلی در ۹مین روز اعتصاب غذا با بی‌توجهی مسئولین قضایی و ضعف جسمی روبروست.

 در حالی که ۹ روز از اعتصاب غذای محمود فضلی، فعال سیاسی آذربایجانی می‌گذرد تا کنون مسوولین زندان مرکزی تبریز هیچ توجهی به خواسته‌های وی نکرده‌اند.

این در حالی است که محمود فضلی دچار ضعف شدید شده و سلامتی وی به خطر افتاده است.

محمود فضلی از فعالین مدنی با سابقه آذربایجانی از روز دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا زده است و هم اکنون ۹ روز متوالی در حالی در اعتصاب غذا به سر می‌برد که بیماری معده وی عود کرده ودچار کمر درد شده است.

یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «این فعال سیاسی بر اثر اعتصاب غذای سال گذشته ضعیف شده به طوری که در صورت ادامه اعتصاب غذا و عدم توجه مسوولین به خواسته‌هایش، وضعیت جسمی  به خطر خواهد افتاد.»

همچنین خبر‌ها حاکی از آن است که تعدادی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان مرکزی تبریز اعلام کرده‌اند که درصورت عدم پاسخگویی مسوولین مربوطه و تداوم اعتصاب غذای محمود فضلی، آن‌ها نیز در حمایت از وی دست به اعتصاب غذا خواهند زد.

این منبع در خصوص علت اعتصاب غذای محمود فضلی گفت: «روز پنج شنبه ۱۴ فروردین ماه، رئیس زندان تبریز، علی استادی، در طی بازدید از بندهای مختلف این زندان، در بند ۱۲ با برخی از فعالین مدنی دربند آذربایجانی روبرو شده و طی رفتاری زننده اقدام به توهین به برخی از ایشان به خصوص محمود فضلی نموده است. استادی خطاب به فضلی با سخنانی توام با دشنام و تهدید در خصوص اعتراض وی بخاطر کار شکنی مسئولین زندان در امر ارسال اعاده دادرسی‌اش به دیوان عالی کشور توهین نموده و در پی پاسخگویی و اعتراض محمود فضلی به این سخنان توهین آمیز، استادی در اقدامی غیر قانونی وی را به بند ۷ مخدره زندان تبریز که از جمله خطرناک‌ترین و آلوده‌ترین بندهای زندان می‌باشد، منتقل نموده است.»

محمود فضلی به دلیل اعتراض به این اقدام غیر قانونی و توهین آمیز رییس زندان دست به اعتصاب غذا زده و خواهان بازگشت به بند قبلی خود و هم چنین عذرخواهی استادی شده است.

خطر اعدام دو متهم کودک را همچنان تهدید می‌کند

 باوجود تصویب قانون مجازات اسلامی جدید، خطر اعدام همچنان دو متهم در زندان رجایی شهرکرج که در کودکی مرتکب قتل شده‌اند را تهدید می‌کند.

، سعید ذوالفقاری، محمد احسنی و میلاد ثانی سه تن از زندانیان زندان رجایی شهرکرج باوجود اینکه در سن کمتر از ۱۸ سال مرتکب قتل شده بودند در انتظار اجرای حکم اعدام هستند.

محمد مصطفایی فعال حقوق بشر در این رابطه به گزارشگر هرانا گفت: «سعید ذوالفقاری زمانی که ۱۶ سال سن داشت در یک نزاع ضربه‌ای باچاقو به پای فردی زده بود و آن فرد بدلیل فقدان امکانات پزشکی فوت می‌کند. شعبه ۸۰ دادگاه کیفری استان به ریاست قاضی صولتی برای سعید حکم اعدام صادر کرده و این حکم در دیوان عالی کشور تایید و اذن اجرای حکم نیز از سوی ریاست قوه قضائیه داده شده است.»

وی همچنین گفت: «محمد احسنی نیز دیگر زندانی زندان رجایی شهرکرج است که در سن زیر ۱۸ سال مرتکب قتل شده و حکم اعدام وی صادر و در دیوان عالی کشور به تایید رسیده است. همچنین اذن اجرای حکم از سوی ریاست قوه قضائیه صادر شده و خطر اجرای حکم وی را تهدید می‌کند.»

گفتنی است، با اینکه در قانون مجازات اسلامی جدید اعدام اطفال زیر ۱۸ سال محدود شده و در برخی از جرایم نیز حذف شده است، اما هنوز نیز پرونده‌هایی وجود دارند که محکومین آن‌ها در زمان ارتکاب جرم سنشان کمتر از ۱۸ سال بوده و امروز در خطر مرگ و اجرای حکم اعدام قرار دارند.

حبیب الله لطیفی همچنان با حکم اعدام روبروست

حبیب الله لطیفی زندانی سیاسی کرد زندان مرکزی سنندج همچنان با حکم اعدام روبروست.

، حبیب الله لطیفی دانشجوی سال آخر رشته مهندسی صنایع در دانشگاه ایلام، روز اول آبان سال ۱۳۸۶ بازداشت شد و پس از تحمل بیش از سه ماه انفرادی و شکنجه جسمی از سوی شعبهٔ اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به ریاست قاضی حسن بابایی به اتهام محاربه و افساد فی الارض به اعدام محکوم شد.

با اعتراض وکلای او برای دادگاه تجدیدنظر ارسال شده بود اما در زمستان‌‌‌ همان سال، دادگاه تجدید نظر نیز حکم اعدام را تایید کرده و حکم برای تجدیدنظر نهایی به دیوان عالی کشور ارجاع و در آنجا نیز به تایید رسید.

اکنون پس از گذشت بیش از ۶ سال و نیم و باوجود وعده مسئولین قضائی مبنی بر شکسته شدن حکم اعدام، این زندانی سیاسی کرد همچنان در زندان مرکزی سنندج زیر حکم اعدام بسر می‌برد.

یکی از بستگان وی در طی گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: «به ما مسئولین زیاد قول دادند که حکم اعدام وی شکسته خواهد شد، ولی هیچ‌گاه این موضوع عملی نشده است.»